Η Ράνια Τζίμα, κεντρική παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων του Mega, μας μιλάει για τον χώρο εργασίας της και τη θέση της GenZ.
Αν και δεν ανήκει στην Generation Z, τα τελευταία δύο χρόνια είναι αναμφισβήτητα το πρόσωπο που κυριαρχεί στον ενημερωτικό τομέα της ελληνικής τηλεόρασης. Θεωρήσαμε καλό να ξεκινήσουμε μία σειρά συνεντεύξεων δίνοντας τον πρώτο λόγο στη Ράνια Τζίμα. Ευχαριστούμε δημοσίως για το χρόνο που μας αφιέρωσε και παραθέτουμε ακριβώς τις ερωτήσεις μας και τις απαντήσεις.
- Πώς βρέθηκε η δημοσιογραφία στον δρόμο σας; Ήταν κάποιο όνειρο που είχατε από παιδί ή σας βρήκε σε μεγαλύτερη ηλικία;
Όχι, δεν ήταν παιδικό όνειρο, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Θα σου έλεγα, ότι τα πράγματα έγιναν με έναν τρόπο μάλλον «καρμικό» δηλαδή μια ξαφνική στροφή κυριολεκτικά στο παρά πέντε πριν μπω στο πανεπιστήμιο. Παρ’ όλα αυτά, 17 χρόνια μετά, δεν το έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή, εξακολουθώ να έχω έρωτα με την ουσία αυτής της δουλειάς, είναι η ιδανική δουλειά για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, που έχει ανάγκη τις εναλλαγές, όπως το οξυγόνο.
- Είναι σίγουρα ένας χώρος αρκετά απαιτητικός και ανταγωνιστικός. Είδατε ποτέ, στα ξεκινήματα της πορείας σας, πράγματα στο χώρο που σας αποθάρρυναν;
Όχι, ειδικά στην αρχή, όλα φώναζαν ότι είχα κάνει την σωστή επιλογή. Τα πρώτα χρόνια είχα την τύχη να συνυπάρξω με πολύ έμπειρους συναδέλφους της προηγούμενης γενιάς, που είχαν άλλη «στόφα» και ήμουν τυχερή γιατί είχαν την διάθεση να μου μάθουν πράγματα, να μου μεταφέρουν αρχές και αξίες. Να μου μάθουν πως τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς πολλή σκληρή δουλειά, πως όλα τα βήματα πρέπει να γίνουν με τη σειρά τους. Ήμουν πολύ τυχερή που τους συνάντησα, είναι τώρα και δίκη μας υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους που ξεκινούν την πορεία τους να προσπαθήσουμε να περάσουμε κάποια μηνύματα.
- Άλλαξαν ποτέ οι στόχοι σας λόγω συνθηκών;
Ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσαρμοστικός, υπάρχουν και υπήρξαν εποχές που το έδαφος δεν ήταν πρόσφορο για να κυνηγήσει κανείς το απώτατο όνειρο του, ή ακόμη μπορεί να ήταν μια εποχή που προείχε η «επιβίωση» και όχι η εξέλιξη. Χρειάζεται υπομονή και καλό timing. Άρα ναι, φυσικά υπήρξαν περίοδοι που αναπροσάρμοσα τους στόχους μου.
- Τι θα λέγατε στην εικοσάχρονη Ράνια τώρα;
Στην εικοσάχρονη Ράνια, θα έλεγα να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση, να έχει εμπιστοσύνη στο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη και να νοιάζεται πολύ λιγότερο για την γνώμη των άλλων.
- Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;
Υπάρχουν δύσκολες μέρες που αναρωτιέμαι αν αξίζει πραγματικά αυτή η μεγάλη κατάθεση συναισθηματικού κεφαλαίου. Όταν όμως μένω 5 μέρες εκτός δουλειάς, η έλλειψη είναι μεγάλη κι εκεί καταλαβαίνω, ότι ανάμεσα σ’ εμένα κι αυτή τη δουλειά υπάρχει ακόμη κάτι δυνατό.
- Πώς έχει αλλάξει ο χώρος της δημοσιογραφίας από τότε που μπήκατε μέχρι τώρα; Βλέπετε πρόοδο;
Μέσα στα χρόνια, έχω δει να κυριαρχεί περισσότερο η εικόνα από την ακρίβεια της πληροφορίας κυρίως στα τηλεοπτικά μέσα.
- Κατά τη γνώμη σας, τι αλλαγές πρέπει να γίνουν στο χώρο αυτό;
Πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι δημοσιογράφοι πρωτίστως. Να μας ενδιαφέρει περισσότερο το περιεχόμενο της δουλειάς μας, παρά ο εαυτός μας. Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να έχουν πάνω τους «χρυσόσκονη», αντιθέτως πρέπει να είναι ένα με το σώμα της κοινωνίας. Δυστυχώς, τα προηγούμενα χρόνια αυτές οι ισορροπίες είχαν διαταραχθεί.
- Έχετε την ευκαιρία να συνεργάζεστε και να δουλεύετε με άτομα παλαιότερης γενιάς από εσάς. Υπάρχουν αισθητές διαφορές;
Η ομάδα των ειδήσεων του Mega είναι συναπάντημα πολλών γενεών .Οι πιο έμπειροι συνάδελφοι είναι σίγουρα πιο διορατικοί πολλές φορές και για την εξέλιξη μιας είδησης, οι νεότεροι κομίζουν την αντοχή και την ενέργεια. Εμείς που είμαστε στη μέση επωφελούμαστε κι από τις δυο ομάδες χαχαχα!
- Πώς βλέπετε τη νέα γενιά δημοσιογράφων; Εντοπίζετε στους νέους το ίδιο πάθος για το ρεπορτάζ; Αυτό που λένε οι παλιοί ότι «έλιωναν παπούτσια στους δρόμους για να βγει το ρεπορτάζ» ισχύει, ή αρκούνται στη διασταύρωση των ειδήσεων από το google;
Οι πιο νέοι συνάδελφοι σίγουρα δουλεύουν με διαφορετική μέθοδο σε σχέση με εμάς. Χρησιμοποιούν για παράδειγμα πολύ περισσότερο τα social media. Είναι πολύ ικανά παιδιά που σίγουρα με την κατάλληλη καθοδήγηση θα πετύχουν πολλά.
- Στους νέους δημοσιογράφους βλέπετε να επικρατεί πάθος για τη δουλειά ή για την δημοσιότητα; Στα χρόνια σας, τι ήταν αυτό που επικρατούσε στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων;
Η αλήθεια είναι ότι βλέπω πολύ περισσότερα νέα παιδιά να είναι προσανατολισμένα στην παρουσίαση, από την πρώτη στιγμή, κάτι που δεν περνούσε καν από το δικό μας μυαλό, όταν ήμασταν στην αντίστοιχη φάση. Η φιλοδοξία είναι ένα απολύτως υγιές πράγμα, αρκεί να καταλαβαίνουμε ότι αν προσπαθήσουμε να αποφύγουμε κάποια από τα αναγκαία στάδια της επαγγελματικής μας ωρίμανσης, θα το βρούμε μπροστά μας.
- Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τα social mediaνα πρωταγωνιστούν στην ενημέρωση αναδεικνύοντας υποθέσεις που σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην μαθαίναμε ποτέ. Ποια η γνώμη σας για αυτό;
Εγώ τα social media δεν τα αγαπώ κι αυτό δεν είναι καμία ανακάλυψη. Ωστόσο υπάρχουν πράγματι περιπτώσεις όπου μια πληροφορία πλέον δεν διακινείται από τα mainstream κανάλια και την βρίσκεις μόνο εκεί. Οι παγίδες όμως είναι άπειρες ακριβώς εξαιτίας της πολύ μεγάλης ελευθερίας.
- Σύμφωνα με κάποιες έρευνες οι νέοι στρέφονται στα socialγια την προσωπική ενημέρωση της επικαιρότητας και έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στα κανάλια, στα δελτία ειδήσεων και στους δημοσιογράφους. Πώς θα προσπαθούσατε να τους κερδίσετε;
Η τηλεόραση παραμένει ένα μέσο που φτάνει εύκολα σε όλους τους πολίτες. Η νεότερη γενιά πέρασε και δικαίως ή περνά ακόμη μια φάση αντισυστημική, που αυτό περιλαμβάνει δυσπιστία ή απόρριψη και για τα κόμματα και την πολιτική και για τα media ως κομμάτι αυτής της τριγωνικής σχέσης. Το στοίχημα είναι ίδιο και για τη νέα γενιά πολιτικών και για τη νέα γενιά δημοσιογράφων. Να τους πείσουν, ότι ναι υπάρχει το διαφορετικό και μπορούμε να το εκπροσωπήσουμε.
- Είστε γυναίκα στο χώρο της τηλεόρασης. Έχετε βιώσει ποτέ σεξιστικές συμπεριφορές που να σας υποτιμάνε μόνο και μόνο επειδή είστε γυναίκα;
Προφανώς, έχω βιώσει σεξισμό και βιώνω ακόμη μπορώ να σου πω. Ο δρόμος για τις γυναίκες είναι σίγουρα δυσκολότερος. Θέλει θάρρος και δύναμη χαρακτήρα για να κοιτάξεις κατάματα αυτόν που σε αντιμετωπίζει σεξιστικά και με τον τρόπο σου να του δείξεις ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή .Να βάλεις σκληρά όρια.
- Πώς διαχειρίζεστε τους δύσκολους καλεσμένους στο δελτίο;
Τους αντιμετωπίζω με σεβασμό, τον οποίο όμως απαιτώ και για τους πολίτες και για εμένα.
- Κάποιοι σε αυτό τον καινούργιο κόσμο των Social Media σας έχουν χαρακτηρίσει «ξινή» και «αγενή» για την συμπεριφορά σας στους καλεσμένους. Το δέχεστε;;
Αν έπρεπε να δουλεύω με γνώμονα τα όσα λέγονται στα social, δεν θα έκανα τη δουλειά μου. Η κριτική είναι καλοδεχούμενη, αλλά θα κινηθώ με βάση το εσωτερικό μου μέτρο. Το « Ξινή» το ακούω χαχαχα δεν είναι ο στόχος μου να είμαι γλυκούλα, αλλά αγενής δεν έχω υπάρξει ποτέ. Απλώς, αν κάποιος με προσβάλλει με τη συμπεριφορά του, θα ανταποδώσω.
- Στο χώρο της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίας πιο συγκεκριμένα, υπάρχει υποστήριξη μεταξύ γυναικών ή επικρατεί ο ανταγωνισμός;
Εγώ αγαπώ βαθιά τις γυναίκες και για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να δουλεύω με γυναίκες. Οι άντρες όταν γίνονται «κατίνες» πραγματικά είναι ανυπόφοροι. Προσωπικά, με έχουν στηρίξει πολύ στην διαδρομή μου δυνατές και ακομπλεξάριστες γυναίκες, αντιθέτως με έχουν χτυπήσει κάτω από τη ζώνη άνδρες. Αισθάνομαι έντονα την ανάγκη αυτό να το ανταποδώσω στις νεότερες συναδέλφους.
- Ποιους και ποιες δημοσιογράφους θαυμάζετε από τη χώρα μας; Παλαιότερους, τωρινούς ή και πιο νέους;
Πάντα μου άρεσε η παρουσία της Μαρίας Χούκλη και βέβαια, θεωρώ πρόσωπο ορόσημο για την δουλειά μας την Έλλη Στάη.
- Τέλος, τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο που τώρα κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα;
Να μην μείνει σ’ αυτή τη δουλειά, αν δεν νιώθει έναν βαθύ έρωτα γι’ αυτήν, γιατί θα του ζητήσει τα πάντα και θα του επιστρέψει λίγα. Να μην ακούει κανέναν και τίποτα όταν βάζει ένα στόχο και να μείνει πολύ καλά «γειωμένος».
