Και εμείς οι νέοι έχουμε την τάση να παλεύουμε για τα θέλω μας, και πάντα με τραγούδια του Μίκη συντροφιά.
Πολλοί είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε με ακούσματα σπάνια για τη γενιά μας. Μουσικές και τραγούδια βγαλμένα από αγώνες που έγιναν πολλά χρόνια πριν γεννηθούμε. Ο Μίκης Θεοδωράκης πέρα από τους δικούς του προσωπικούς αγώνες αλλά και το έργο του στη μουσική, μας έδωσε ένα «χέρι βοηθείας» να γνωρίσουμε ποιητές όπως ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Λειβαδίτης, ο Neruda και τα έργα τους. Έργα τα οποία τα ακούσαμε μελοποιημένα μέσω του Μίκη και πολλοί μπήκαμε στην διαδικασία να ψάξουμε τι κρύβεται πίσω από το στίχο και τη μουσική .
Μπορεί να μην έχουμε ζήσει τα χρόνια του αγώνα στον προηγούμενο αιώνα, αλλά τα συναισθήματα που γεννιούνται στο άκουσμα των επαναστατικών αυτών τραγουδιών, είναι σίγουρα πρωτόγνωρα. Μας δίνουν έτσι, σε συνδυασμό με την ιστορία, την αναγκαιότητα και τη δύναμη να μιλάμε και να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν υπάρχουν λόγια να ευχαριστήσει κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο. Μόνο ευγνωμοσύνη καθώς τα τραγούδια του περνάνε από γενιά σε γενιά, κάτι που όπως φαίνεται θα συνεχίσει να γίνεται. Είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο να πεθάνει πραγματικά. Γιατί ο άνθρωπος, όσο υπάρχει στο μυαλό μας και στις καρδιές μας, δεν πεθαίνει ποτέ. Γίνεται αθάνατος, συνεχίζοντας να μοιράζει την σοφία του.
Εμείς λοιπόν, σαν νέα γενιά, έχουμε και θα έχουμε το χρέος, όπως οι προηγούμενες γενιές, να τιμούμε, θα θαυμάζουμε και να μαθαίνουμε στις επόμενες γενιές τον Μίκη Θεοδωράκη. Τον Μίκη με τις μουσικές που ανατριχιάζουν και ξεσηκώνουν πλήθη ολόκληρα. Μερικές φορές ολόκληρη τη χώρα.
Όπως ειπώθηκε και στο ραδιόφωνο πρόσφατα, «ας λειτουργήσει αυτός ο θάνατος σαν αφύπνιση για το που στο καλό πάει το ελληνικό τραγούδι σήμερα». Τα γούστα είναι πολλά, και για τον καθένα διαφέρουν, πόσο μάλλον όταν προστίθενται και νέες μόδες στην μουσική βιομηχανία. Η διαφορά είναι όμως, πως καλλιτέχνες σαν τον Μίκη, δεν είναι απλά ένα μουσικό γούστο ή μια κατηγορία συγκεκριμένη. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο, που οι περισσότεροι αν όχι όλοι μας, μπορούμε να το καταλάβουμε.
Ευχαριστούμε λοιπόν, για την φωνή που μας έδωσες . Για τη γνώση για την ελπίδα για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Γιατί και οι δικές μας οι καρδιές δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό.. Και δεν είμαστε ούτε δυό, ούτε τρείς, ούτε χίλιοι δεκατρείς. Είμαστε γενιές διψασμένες για καλύτερες μέρες σε ένα καλύτερο κόσμο Μίκη.
