Η Διάνα Βουτυράκου στο GenZ.gr

Η υποψήφια βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη Δυτική Αττική, Διάνα Βουτυράκου στο GenZ.gr.

Η Διάνα Βουτυράκου, μία νέα ηλικιακά υποψήφια βουλεύτρια με το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη Δυτική Αττική, στο GenZ.gr. Το “χρυσό κορίτσι της ρομποτικής”, ιδρύτρια της Unique Minds μας μιλάει για την Ρομποτική, τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα της επειδή είναι γυναίκα, για το πως αποφάσισε να πολιτευτεί αλλά και για τη νέα γενιά και γιατί πρέπει να πάει στην κάλπη την Kυριακή.

Για αυτούς που θα ήθελαν να σας γνωρίσουν λίγο καλύτερα, θα επιθυμούσαμε να μας περιγράψετε τον εαυτό σας σε τρεις προτάσεις.

Η Διάνα Βουτυράκου είναι 27 χρονών και νιώθει τυχερή γιατί έχει καταφέρει να κάνει το χόμπι της σπουδές και έπειτα επάγγελμα, αφού ξεκίνησε να ασχολείται με τη ρομποτική ως μαθήτρια πριν δεκαπέντε χρόνια και ήδη από τα 18 της άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά στον τομέα αυτό.

Από μικρή ηλικία έμαθε όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα να εργάζεται με επιμονή και υπομονή, ώστε να βεβαιωθεί πως δεν θα χρειαστεί και άλλοι άνθρωποι να το περάσουν. Έτσι το 2016 ίδρυσε μία ΜΚΟ για να βοηθήσει μαθητές, να βρουν όπως βρήκε εκείνη, τι θέλουν να σπουδάσουν πριν συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους δελτίο, και από το 2018 είναι πρέσβειρα του G(irls)20 για την Ευρωπαϊκή Ένωση ενδυναμώνοντας νέες γυναίκες στο χώρο του STEM.

Τα τελευταία χρόνια μοιράζει τη ζωή της μεταξύ Αθήνας και Μονάχου, αφού εργάζεται ως σύμβουλος εκπαιδευτικής ρομποτικής στην Ελλάδα και ως μηχανικός λογισμικού ρομποτικών συστημάτων για βιολογικά και χημικά εργαστήρια σε εταιρεία στη Γερμανία.

Από τη Ρομποτική και τις διακρίσεις, περάσατε στην πολιτική σε πολύ νεαρή ηλικία. Πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο;

Όλα ξεκίνησαν το 2020, όταν προπονούσα μία ομάδα ρομποτικής με την οποία λάβαμε το χρυσό βραβείο στη Διεθνή Ολυμπιάδα Ρομποτικής στην Κορέα. Τότε τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας κάλεσαν για να μας συγχαρούν και είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω και να συνομιλήσω μαζί τους. Λίγο καιρό αργότερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μου πρότεινε να συμμετέχω στο Think Tank που θα δημιουργούσε (την ομάδα των συμβούλων του), πρόσκληση που αποδέχθηκα με χαρά καθώς για μένα ήταν ευκαιρία να εκπροσωπήσω τη γενιά μου, αλλά και να αναδείξω ζητήματα και προβλήματα του τομέα μου (ρομποτική) στη χώρα μας. Πριν κάποιο καιρό λοιπόν, σε συνέχεια της συμμετοχής μου στο Think Tank, όπου ασχολούμαι συγκεκριμένα με τα θέματα της ψηφιακής μετάβασης, μου έγινε η πρόταση να είμαι υποψήφια στις εκλογές του Μαΐου. Την πρόταση αυτή οφείλω να ομολογήσω ότι την αντιμετώπισα αρκετά διστατικά, καθώς δεν είχα κάποια εμπειρία σε κομματικούς χώρους και επειδή είχα ξεκινήσει ήδη την καριέρα μου στη ρομποτική τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Ωστόσο ήταν τελικά οι κοινωνικός μου περίγυρος που με έπεισε να πω το “ναι”, αφού όταν μοιράστηκα μαζί του την πρόταση που μου έγινε, ήταν αρνητικός λέγοντάς μου: “Μα καλά πού θα πας να μπλέξεις;”. Τότε λοιπόν πείσμωσα και είπα ότι αν δεν “πάμε να μπλέξουμε” εμείς που αγαπάμε αυτή τη χώρα και που θέλουμε να της δώσουμε όλα όσα μας πρόσφερε αυτή για να γίνουμε οι άνθρωποι που είμαστε σήμερα, τότε ποιος θα το κάνει; Αν όχι εμείς τότε ποιοι;

Καταλαβαίνουμε ότι ξέρατε από αρκετά μικρή ηλικία ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη ρομποτική. Τι θα λέγατε σε ένα 16 χρόνο παιδί που προσπαθεί να διαλέξει την κατεύθυνσή του;

Να αξιοποιήσει το μεγάλο εύρος πληροφοριών που υπάρχει διαθέσιμο διαδικτυακά και δια ζώσης για να καταλάβει τι πραγματικά του ταιριάζει. Να μην επιλέξει σχολή με κριτήριο πιθανές οικονομικές απολαβές ενός επαγγέλματος ή στερεότυπα για το κύρος του (π.χ. γιατρός, δικηγόρος). Να αναζητήσει ένα αντικείμενο με βάση τις κλίσεις και τα ταλέντα του. Επίσης να μη διστάσει να ρωτήσει φοιτητές σχολών, καθηγητές σχολών με σκοπό να καταλάβει στην πράξη τι ακριβώς θα σπουδάσει σε κάθε σχολή. Η επιλογή σπουδών είναι ίσως η σημαντικότερη απόφαση στη ζωή ενός νέου, μιας και θα καθορίσει σίγουρα τα πρώτα 4-5 ενήλικα χρόνια του, αλλά ίσως και όλη την επαγγελματική ζωή του. Είναι αρκετά σημαντικό να παρθεί η απόφαση αυτή συνειδητά και με ορθή ενημέρωση.
Πολλές φορές το εκπαιδευτικό μας σύστημα αδυνατεί να δώσει σε ένα παιδί τη δυνατότητα να αντιληφθεί τι πραγματικά του αρέσει. Για παράδειγμα εγώ γνώρισα τη ρομποτική μέσα από το δημόσιο σχολείο μου, αλλά όχι εντός του ωρολόγιου προγράμματος. Οπότε αν δεν συμμετείχα στον όμιλο ρομποτικής του σχολείου μου, πιθανόν να είχε εξελιχθεί η ζωή μου εντελώς διαφορετικά, έχοντας ίσως ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών μου και αναλαμβάνοντας το ιατρείο του πατέρα μου.

Για αυτό θα συμβούλευα κάθε παιδί να εκτεθεί σε εμπειρίες και ερεθίσματα πριν χρειαστεί να συμπληρώσει το μηχανογραφικό του δελτίο και να μην περιοριστεί στα μόρια που συγκέντρωσε στις πανελλήνιες όταν δηλώνει σχολές.

Γιατί θα πρέπει ένας νέος άνθρωπος που ίσως ψηφίζει για πρώτη ή δεύτερη φορά να ψηφίσει το κόμμα σας και κυρίως εσάς προσωπικά.

Η απάντηση είναι απλή στο μυαλό μου. Επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί κανείς να βρει άτομα από κάθε χώρο, κάθε ηλικίας, ενώ το κόμμα έχει τηρήσει και τη δέσμευση του 50-50 σε ποσοστά ανδρών και γυναικών υποψηφίων. Οι θέσεις του κόμματος και το πρόγραμμα του απευθύνονται σε κάθε πολίτη και δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα λίγων, οξύνοντας κοινωνικές ανισότητες. Είναι θέσεις που οι επιτροπές και οι ομάδες του κόμματος αλλά και εμείς ως Think Tank του προέδρου επεξεργαζόμαστε καιρό τώρα, ώστε να υπάρχει ένα οργανωμένο βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα (50 ημερών) αλλά και μακροπρόθεσμο (συνολικής διακυβέρνησης). Θέσεις που αντιμετωπίζουν την ακρίβεια, την υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας, το brain drain.

Δεν θα ήθελα να εστιάσω στο γιατί να στηρίξουν εμένα προσωπικά, τόσο το βιογραφικό όσο και οι στόχοι και οι αξίες μου έχουν επικοινωνηθεί επαρκώς σε πολλές συνεντεύξεις. Θέλω να αναφερθώ στο γιατί εκφράζω αυτή τη βεβαιότητα στο ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και άρα στο γιατί ζητάω τη στήριξη του κόσμου στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. 27 χρόνια τώρα έχω βρεθεί πολλές φορές σε γραφεία υπουργών και βουλευτών με αφορμή βραβεύσεις που είχα στη ρομποτική. Βραβεύσεις για τις οποίες για τη συμμετοχή μου στους διαγωνισμούς που τις έλαβα μέχρι και μια-δυο μέρες πριν για να μπορέσω να ταξιδέψω αναζητούσα ιδιωτικές χορηγίες για να καλύψω τα έξοδα. Σε κάθε μία τέτοια βράβευση όλοι ρωτούσαν τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα για τη ρομποτική ή για τους νέους και ποτέ δεν είδα τίποτα από όσα έλεγα ή πρότεινα να έχει ακούγεται ή να υιοθετείται. Έχω βρεθεί σε πάνελ, συνέδρια και συναντήσεις που στόχο είχαν τελικά να βγουν μερικές φωτογραφίες και να γραφτεί ένα δελτίο τύπου και όχι να γίνει όντως μία ουσιαστική αλλαγή.

Όταν μπήκα για πρώτη φορά στην αίθουσα συνεδρίασης του Think Tank ήμουν 25 χρονών και γύρω μου βρίσκονταν καθηγητές και σπουδαίοι επαγγελματίες από όλο τον κόσμο, άνθρωποι που με εμπνέουν καθημερινά. Παρά λοιπόν το νεαρό της ηλικίας μου, ένιωσα από την πρώτη μου τοποθέτηση ότι οι απόψεις μου και οι αγωνίες μου για τη νέα γενιά είχαν θέση και χώρο να εκφραστούν και κυρίως να ενσωματωθούν σε προτάσεις πολιτικής. Ένιωσα ότι βρίσκομαι σε ένα χώρο όπου δεν μιλάμε απλά και θεωρητικά για μέτρα στήριξης της νέας γενιάς, αλλά που δίνουμε φωνή στη νέα γενιά να συνδιαμορφώσει τις προτάσεις που την αφορούν. Και για αυτό θα το λέω με κάθε ευκαιρία, δεν θα με πείσει κανείς πως είναι όλοι ίδιοι, γιατί δεν είναι.

Βλέπουμε γενικά στους λόγους των πολιτικών αρχηγών, κυρίως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να αναφέρονται συχνά στη νέα γενιά. Ωστόσο η νέα γενιά τείνει να είναι αρκετά αρνητική προς την πολιτική. Πως πιστεύετε ότι θα καταφέρετε να τους κάνετε να ενδιαφερθούν, να πάνε στις κάλπες και να σας στηρίξουν.

Θα ξεκινήσω με μία σημαντική διαπίστωση που έκανα τα τελευταία χρόνια. Ενώ βλέπουμε να αναφέρεται η νέα γενιά στις προεκλογικές -κυρίως- ομιλίες, οι νέοι άνθρωποι δεν εκπροσωπούνται πραγματικά στη Βουλή. Αναφέρω απλώς για λόγους πληρότητας πως ο μέσος όρος ηλικίας στη Βουλή αυτή τη στιγμή είναι 56.6 έτη, ενώ δεν υπάρχει κανένας βουλευτής ή βουλεύτρια κάτω από 32 ετών. Προσπαθούνε δηλαδή πολιτικοί που δεν έζησαν τους λόγους πως όξυναν το brain drain, δεν έχει χρειαστεί να βιώσουν την εργασιακή επισφάλεια των σημερινών νέων, την αβεβαιότητα μας και τη δυσκολία μας να δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια, να δώσουν στη γενιά μας κίνητρα αμελώντας το βασικότερο, να δώσουν φωνή στη γενιά μας, ώστε να έχει την ευκαιρία να εξηγήσει τι χρειαζόμαστε και τι ποιότητα ζωής θέλουμε και μας αξίζει να έχουμε.

Αυτό προσπαθώ να επικοινωνώ στους νέους, ότι στις ίδιες γειτονιές μεγαλώσαμε, στα ίδια δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια σπουδάσαμε, τα ίδια προβλήματα ζήσαμε και ζούμε. Πρέπει επιτέλους οι νέοι να βγούμε μπροστά γιατί η πολιτική ορίζει τις ζωές μας και πρέπει να έχουμε εκπροσώπηση στον πολιτικό χώρο. Δεν γίνεται να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μας, χωρίς να έχουμε λόγο σε αυτό.

Τι διαφορετικό θεωρείτε ότι έχετε, όντας νέα ηλικιακά πολιτικός, θετικό και αρνητικό σε σχέση με τους παραδοσιακούς πολιτευτές που είναι κυρίως ηλικιακά μεγαλύτεροι.

Επειδή πιστεύω πως η νεότητα από μόνη της δεν είναι αυτή που θα σε ξεχωρίσει από έναν παραδοσιακό πολιτευτή, θετικό θεωρώ το γεγονός πως αν και νέα ηλικιακά έχω συλλέξει αρκετές εμπειρίες στη ζωή μου. Εννέα χρόνια τώρα εργάζομαι στη ρομποτική και τα τελευταία εννέα χρόνια που έχω ιδρύσει και διαχειρίζομαι τη ΜΚΟ μου, τη Unique Minds έχουμε υποστηρίξει περισσότερους από 20.000 μαθητές στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα έχω σπουδάσει σε δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ έχω εργαστεί τόσο στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Αυτές οι εμπειρίες είναι που θέλω να αξιοποιήσω στην πολιτική ώστε με γνώμονα πάντα τη συλλογική ευημερία να συμβάλλουν στην διαμόρφωση ενός κοινωνικού κράτους δικαίου. Νέα ηλικιακά και νέα στην πολιτική, όμως με εργασιακή εμπειρία στη ρομποτική και πάντα κοινωνικά υπεύθυνη, ενεργή πολίτης.

Αρνητικό θα έλεγα πως είναι ότι είμαι αρκετά συγκρατημένη σε σχέση με έναν παραδοσιακό πολιτευτή. Στις δηλώσεις μου, στις υποσχέσεις μου, στις προτάσεις μου. Εκπροσωπώ μία γενιά που άκουσε μεγάλες υποσχέσεις από πολιτικούς και που βίωσε απογοητεύσεις στη συνέχεια. Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε μέσα σε κρίσεις και έχασε ξανά και ξανά την ελπίδα της. Για αυτό και όταν με ρωτάνε τι θα κάνω αν εκλεγώ αποφεύγω να δώσω υποσχέσεις. Απαντώ συγκρατημένα και για όσα πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν και ας αντιτίθεται πολλές φορές αυτό σε αυτό που βλέπω να περιμένει ο κόσμος από έναν υποψήφιο για να τον ψηφίσει. Να ακούσει δηλαδή ότι όλα θα λυθούν με την εκλογή του. Επειδή ακριβώς η νέα γενιά δεν εκπροσωπείται στη Βουλή νιώθω με την υποψηφιότητα μου ένα χρέος και μια ευθύνη απέναντί της και το να μην την απογοητεύσω είναι μία από τις μεγαλύτερες μου έννοιες για την επόμενη μέρα των εκλογών.

Τι μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στην λεγόμενη Generation Z στο δρόμο για τις κάλπες;

Για μένα η 21η Μαΐου είναι πρωτίστως ένας αγώνας δημοκρατίας. Την τελευταία τετραετία μόνο μερικά από όσα ζήσαμε ήταν: υποκλοπές, υπονόμευση συλλογικών συμβάσεων, αστυνομική αυθαιρεσία στις γειτονιές και τις πλατείες μας, μείωση πραγματικού μισθού, επιδοματική πολιτική και φτωχοποίηση. Αυτό που προβλήθηκε ως η νέα “κανονικότητα” δεν πρέπει να απογοητεύει τους νέους και σίγουρα δεν πρέπει να υιοθετείται ως φυσιολογική κατάσταση. Μας αξίζει ένα δημόσιο σχολείο που κάθε μαθητής θα λαμβάνει δωρεάν παιδεία, με όλες τις δεξιότητες που είναι αναγκαίες για να γίνει ο ενεργός πολίτης του 21ου αιώνα.

Μας αξίζει ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που κάθε μαθητής θα μπορεί να διεκδικήσει την είσοδό του σε αυτό και που δεν θα απειλείται από αστυνομική αυθαιρεσία και τεχνηέντως μείωση των εισακτέων. Αποφοίτησα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένα δημόσιο πανεπιστήμιο της χώρας και θέλω να τονίσω πως σε καμία περίπτωση τα πανεπιστήμιά μας δεν είναι τα “μπάχαλα” που θέλει να μας πείσει η κυβέρνηση. Οι γνώσεις και τα εφόδια που σου δίνουν συναγωνίζονται αυτά κορυφαίων πανεπιστημίων του εξωτερικού. Τέλος μας αξίζει να έχουμε ένα σύστημα υγείας που κάθε πολίτης θα έχει πρόσβαση χωρίς να αλλάζει η ποιότητα υπηρεσιών που λαμβάνει ανάλογα με το εισόδημα του. Θέλω να θυμίσω στη Generation Z ότι η υγεία, η παιδεία, το νερό είναι αγαθά δημόσια που δεν πωλούνται και δεν μπορεί να δίνονται σε λίγους. Ας ενώσουμε τις φωνές μας λοιπόν στις κάλπες για να το εξηγήσουμε.

Ως γυναίκα στο χώρο της πολιτικής θεωρείτε ότι σας έχει συμβεί να σας αντιμετωπίζουν διαφορετικά, να σας υποβιβάζουν ή να μην “σας παίρνουν στα σοβαρά” μέχρι τώρα; Κι αν ναι πώς απαντάτε σε παρόμοιες συμπεριφορές;

Αρχικά, δυστυχώς, ο σεξισμός δεν είναι ένα πρωτόγνωρο για μένα φαινόμενο αφού ως γυναίκα στο χώρο της τεχνολογίας είναι κάτι που το έχω αντιμετωπίσει αρκετές φορές. Για παράδειγμα σε συναντήσεις που ήμουν η μόνη γυναίκα στο χώρο, μου έχει ζητηθεί να κρατάω σημειώσεις ή να πάω για να βγάλω φωτοτυπίες απλώς και μόνο επειδή όλοι οι υπόλοιποι ήταν άντρες, οπότε στο μυαλό τους ήταν κάτι που ταίριαζε σε μια γυναίκα περισσότερο. Η πολιτική για μένα ως μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, θα μαστίζεται από τα στερεότυπα που βιώνεις στην καθημερινότητά σου.

Ένα από τα πρώτα αρνητικά μηνύματα λοιπόν που έλαβα όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά μου αφορούσε στην εμφάνιση μου, αναφέροντας συγκεκριμένα: “Πού πάει αυτή με το σκουλαρίκι στη μύτη να μπει στη Βουλή; Λίγο σοβαρότητα δε βλάπτει”. Ένα σεξιστικό σχόλιο που σκοπό είχε να με υποβαθμίσει λόγω της εμφάνισής μου. Στη δική μου δε περίπτωση επειδή δεν είναι μόνο το φύλο αλλά και η ηλικία μου, καθώς είμαι μία νέα, γυναίκα στο χώρο της πολιτικής οι δυσκολίες είναι ακόμα περισσότερες. Στο δικό μου μυαλό όμως ικανό δε σε κάνει το φύλο, η ηλικία ή η εμφάνιση σου. Σε κάνουν οι γνώσεις σου και οι εμπειρίες που συλλέγεις στη ζωή σου. Οπότε σοβαροφανής δε θα γίνω για να χωρέσω στο καλούπι του τι θεωρεί κάποιος κατάλληλο πολιτικό, θα παραμείνω όμως σοβαρή και ανθρώπινη.
Αυτό που με έχει βοηθήσει μέχρι σήμερα σε όλες αυτές τις δυσκολίες, είναι να στέκομαι στα θετικά σχόλια που λαμβάνω, νέων ανθρώπων που νιώθουν ότι μαζί θα δώσουμε αυτό τον αγώνα και η φωνή μου τους εκπροσωπεί, νέων γυναικών σε τεχνολογικούς κλάδους που με το βήμα που μου δίνει η πολιτική θέλουμε να αναδείξουμε τα προβλήματα που βιώνουμε. Θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος πορεύεται στη ζωή με τις αξίες του, αλλά κυρίως με την αλήθεια του. Για μένα αυτό το νέο βήμα που αποφασίζω να κάνω είναι πολύ συνειδητό και κουβαλάει την αλήθεια μου για την Ελλάδα στην οποία θέλω να ζω και να δημιουργήσω στο μέλλον οικογένεια. Αυτό με κρατάει και συνεχίζω και αγωνίζομαι και αυτή είναι η απάντηση που σιωπηλά δίνω (εμμέσως) σε κάθε επίκριση λόγω του φύλου ή της ηλικίας μου.