Στα εβηβικά μας χρόνια κάνουμε την επανάστασή μας
Την περίοδο της εφηβείας συνήθως όλα πάνε λάθος. Και είναι λογικό. Οι ορμόνες κάνουν πάρτι άλλωστε. Αυτή τη περίοδο, λοιπόν, κάνουμε και εμείς την προσωπική μας επανάσταση.
Γονείς
Είναι ο καιρός που όλοι τσακωνόμαστε αρκετά με τους γονείς μας για το παραμικρό. Περνάμε στην φάση που νομίζουμε, ότι τα ξέρουμε όλα και αυτοί δεν ξέρουν τίποτα. Που νομίζουμε, ότι μπορούμε να μιλάμε όπως θέλουμε και να κάνουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να υπάρχουν συνέπειες. Γιατί και να υπάρχουν, δεν μας νοιάζει.
Μας ενοχλεί ό,τι μας λένε, ακόμη και όταν είναι χρήσιμο. Βέβαια, μπορεί στη συνέχεια να το κρατήσουμε σαν συμβουλή και να το κάνουμε, αλλά χωρίς να το παραδεχτούμε σε εκείνους. Μικρό συμπέρασμα, θέλει πολύ δύναμη να μεγαλώνεις ένα έφηβο παιδί.
Κοινωνία
Εκεί κι αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Λες και ξέρουμε από ιστορία, από πολιτική, και μέχρι τα 15 έχουμε διαμορφώσει άποψη τόσο σωστή και ολοκληρωμένη, που ούτε πολιτικοί επιστήμονες δεν μπορούν να μας την ακυρώσουν. Άλλοι παθιάζονται με κόμματα, άλλη με πολιτικές απόψεις και άλλοι απλώς με το να συμβάλουν για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς να εμπλέκονται πολιτικά κάπου.
Το καλό και με τις τρεις περιπτώσεις, αν και ξεκάθαρα η τρίτη είναι η καλύτερη, είναι πως μπορεί πολλοί από εμάς να μπούμε στην διαδικασία να ψαχτούμε. Να ανοίξουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας, να διαβάσουμε, να συζητήσουμε και να μάθουμε. Να μάθουμε για τα προβλήματα της κοινωνίας, που τώρα κι αν είναι πολλά, να μάθουμε τα λάθη που έχουν γίνει, για να τα αποφύγουμε και να μάθουμε να βάζουμε ένα όριο στο τι ακούμε και τι λέμε.
Με άλλα λόγια, καλή και η αναρχία, ο κομμουνισμός, καλά όλα, αλλά ας αρχίσουμε να στηρίζουμε ό,τι θέλουμε όταν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Όταν μπορούμε να εξηγήσουμε, έστω καις τους εαυτούς μας τι εκπροσωπεύει, τι σημαίνει, πως δρα και μετά να βάλουμε ταμπέλες σε εμάς.
Εμείς
Όπως είπαμε και νωρίτερα, η εφηβεία είναι η περίοδος που οι ορμόνες κάνουν πάρτι. Δεν είναι μόνο για τους άλλους δύσκολο αυτό όμως. Τα συναισθήματά μας γίνονται πιο έντονα. Η οργή μας, η στεναχώρια μας, η χαρά, ο ενθουσιασμός, όλα γίνονται πιο έντονα.
Το θέμα όμως με την οργή και τη στεναχώρια, είναι πως δεν ξέρουμε πως να τα διαχειριστούμε. Και αυτό που λέμε «κανείς δεν μας καταλαβαίνει» εννοώντας γονείς, δασκάλους, μπορεί και φίλους, ισχύει. Είτε έχουν ξεχάσει πως είναι να είσαι έφηβος, είτε περνάνε άλλου είδους εφηβεία.
Είναι δύσκολο πολλές φορές να τα διαχειριστείς αυτά, και δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος να το κάνεις. Είναι μία φάση, που όλοι περνάμε και την προσπερνάμε στη συνέχεια. Ψάχνουμε τους εαυτούς μας μέσα από την επανάστασή μας. Μία επανάσταση αρκετά σημαντική για τη ζωή μας και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.
Άλλωστε, «όποιος δεν ήταν επανάστασης έως τα 20 του χρόνια, δεν υπήρξε ποτέ νέος», όπως κάποτε είχε ειπωθεί.
