Ακούμε καθημερινώς, εδώ και ενάμιση χρόνο, πως κάποιος γνωστός μας, κοντινός φίλος ή συγγενής προσβλήθηκε από τον ιό Covid-19.
Πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει: να μπει σε καραντίνα και να απομονωθεί. Κατανοητό σε όλους πως οφείλουμε να ακολουθήσουμε τη συγκεκριμένη οδηγία, ώστε να μην φέρουμε τα άτομα γύρω μας σε κίνδυνο και να μην συμβάλλουμε στην διασπορά του ιού. Ο περίγυρός μας, σε αυτήν την περίπτωση είναι και νιώθει ασφαλής.
Τι γίνεται όμως με το απομονωμένο άτομο; Πώς νιώθει ο συγκεκριμένος άνθρωπος που καλείται να μείνει μόνος του χωρίς καμία επαφή για 10 με 14 μέρες; Σκέψου, λοιπόν, εσένα στην θέση αυτού του ατόμου.
Μπαίνεις σε καραντίνα. Στην καλύτερη περίπτωση κλείνεσαι σε ένα διαμέρισμα μόνος σου, ενώ συνήθως κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο μη έχοντας πρόσβαση στα άλλα δωμάτια που διαμένουν οι δικοί σου άνθρωποι. Απομονώνεσαι, αλλιώς ζεις μόνος σου μακριά από τον κόσμο και το κοινωνικό περιβάλλον. Μόνη σου παρηγοριά το κινητό σου και τα μηνύματα με τους φίλους σου. Πρώτες μέρες, το παίρνεις βαριά γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν έχεις συνηθίσει να μην βλέπεις κανέναν μέσα σε μία μέρα. Ασχολείσαι με τα social, βλέπεις καμία ταινία, ξεκινάς καμία σειρά, τρως και κοιμάσαι.
Μετά τις πρώτες μέρες, αρχίζεις και συνηθίζεις το μόνος σου και μπορεί κανείς να πει ότι σου αρέσει και το διασκεδάζεις κιόλας. Αρχίζεις να βαριέσαι το κινητό σου, έχεις μάλλον δει όλη τη σειρά και τις περισσότερες προτεινόμενες ταινίες. Έρχεται η ώρα που ζηλεύεις τους φίλους σου που συναντιούνται και μπορούν να βγουν έξω και αυτό σιγά σιγά σε φθείρει ψυχολογικά.
Σε αυτό το σημείο, έχεις δύο δρόμους να επιλέξεις να ακολουθήσεις. Ο πρώτος, να βρίσκεις τρόπο να περάσεις παραγωγικά και δημιουργικά τις μέρες που σου μένουν αποκλεισμένoς. Ο δεύτερος να αφήσεις αυτήν την απομόνωση να σε καταβάλει. Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την απόφαση έχουν οι άνθρωποι που σε νοιάζονται, οι οποίοι μάλλον θα σε υποστηρίξουν ψυχολογικά με μηνύματα, τηλέφωνα και συντροφιά, όπως επίσης θα σε ωθήσουν να βρεις κάτι δημιουργικό να ασχοληθείς.
Αντιθέτως, εάν αυτό δεν συμβεί, τότε η ψυχολογία σου θα πέσει δραματικά, δεν θα βρίσκεις την όρεξη και την ενέργεια να δρας μέσα στην ημέρα και πολύ πιθανό να συνεχιστεί το ίδιο σκηνικό και μετά την καραντίνα.
Αξίζει, λοιπόν, να σταθούμε στο γεγονός πως όλοι συζητούν και δίνουν σημασία στις επιπτώσεις της καραντίνας στην σωματική υγεία του άρρωστου. Μην ξεχνάμε όμως και κάτι άλλο βασικό: την ψυχική υγεία. Εάν βλάψεις την ψυχική σου υγεία, είναι επόμενο να βλάψεις και την σωματική. Για αυτόν τον λόγο, εάν κάποιος απομονωθεί λόγω του ιού, υποστήριξέ τον, στάσου δίπλα του και σιγουρέψου για την ψυχολογία του. Εάν πάλι απομονωθείς εσύ, βάλε τα δυνατά σου, να μην απογοητευτείς και να βγάλεις κάτι θετικό για σένα εκείνες τις μέρες. Πάνω από όλα, πρόσεχε μην χάσεις το χαμόγελο σου και φρόντιζε τον εαυτό σου και την ψυχολογία σου!
