Καλύτερες μέρες

Η πανδημία έχει φέρει τα άνω κάτω στις ζωές μας. Και τώρα τι; Περιμένουμε να έρθει η "πραγματικότητα", ή παλεύουμε για τα όνειρά μας δίχως να τα παρατήσουμε;

Πριν περίπου ενάμιση χρόνο μπήκε στη ζωή μας ο ιός Covid-19. Μη γνωρίζοντας πως να αντιδράσουμε σε κάτι τόσο πρωτόγνωρο, πολλούς από εμάς μας διακατείχε ο φόβος και ο πανικός. Τρέξαμε να προμηθευτούμε τα απαραίτητα από τα super market, είδαμε εικόνες που μας ήταν γνώριμες μόνο από τις αίθουσες του κινηματογράφου, άδεια ράφια από τα απολύτως απαραίτητα προϊόντα. Έπειτα ήρθε το lockdown, έρημοι δρόμοι, κλειστά καταστήματα, πόλεις νεκρές, δίχως την παραμικρή ένδειξη ζωής.

Η επιδημία δεν άργησε να εξελιχθεί σε πανδημία αναστατώνοντας όλον τον πλανήτη. Οι ρυθμοί ζωής άλλαξαν. Το πλήγμα για όλους ήταν μεγάλο. Οικονομίες σε ύφεση, επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, άνθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους.

Μέσα σε όλα αυτά αναρωτήθηκε κανείς πως είναι να περνάς τα πιο όμορφά σου χρόνια μέσα σε πανδημία;

Είσαι νέος το αίμα σου βράζει, διψάει για γνώση, ζητάει νέες εμπειρίες. Την περίοδο της ζωής σου που έχεις ο ίδιος ανάγκη να είσαι παραγωγικός σου ζητούν να βάλεις μια άνω τελεία πριν καν ξεκινήσεις. Η μία καραντίνα διαδέχεται την άλλη και αναγκάζεσαι να κάνεις πολλαπλά διαλείμματα, από τις σπουδές, από τη δουλειά, από το όνειρό σου.

Περιμένεις υπομονετικά να επανέλθει αυτό που όλοι αποκαλούν «κανονικότητα», όμως για ποια κανονικότητα μιλάμε όταν ολόκληρος ο κόσμος κάνει παύση επί χρόνια; Παύση στην ανάπτυξη, είτε αυτή είναι οικονομική, είτε πολιτισμική. Σιγά σιγά οι ελπίδες σου λιγοστεύουν, βλέπεις το όνειρο σου να απομακρύνεται, το δρόμο που οδηγεί στο στόχο σου να μακραίνει.

Όμως δεν σημαίνει πως επειδή ο δρόμος μακραίνει εσύ δεν μπορείς να τον διασχίσεις.

Η απομόνωση ίσως σε έκανε να κλειστείς στον εαυτό σου, η απόσταση από τους δικούς σου ανθρώπους σίγουρα σε ανάγκασε να αντιμετωπίσεις καταστάσεις που φοβόσουν μόνος σου. Ωστόσο μην τα παρατάς, το μέλλον απλώνεται μπροστά σου. Το αύριο είναι στα χέρια σου. Αντιμετώπισε την πανδημία αυτή ως μια ακόμα εμπειρία. Είσαι νέος, γεμάτος ιδέες και όνειρα. Πιάστο από εκεί που το άφησες και μην ξεχνάς τι είπες όταν έθεσες τον στόχο σου: «Τίποτα δε θα με κάνει να τα παρατήσω».