Παύλος Σιδηρόπουλος: 33 χρόνια χωρίς τον Πρίγκιπα

Παύλος Σιδηρόπουλος

33 χρόνια πριν, έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Σιδηρόπουλος

Κύλησαν 31 Χρόνια χωρίς τα μπλουζ του Πρίγκιπα. Του  πρίγκιπα που  έφυγε ένα ξημέρωμα Παρασκευής σε ένα σπίτι στο Νέο Κόσμο. Έφυγε ή «τον έφυγε» από το φιξάκι του που «ένα φιξάκι φίλε δεν είναι πάρα μια στιγμή, κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή». Και ετσι  έγινε το τέλος μιας ζωής. Από την Ηρωίνη του που έλεγε κιόλας «είν’ η ηρωίνη φίλε, και ίσως να ξεχαστείς, μας λες πως την ελέγχεις πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί». Τώρα αν την έλεγξε ή αν τον έλεγξε ….

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος είναι για πολλούς ο λόγος που αγάπησαν την Ελληνική Ροκ. Είναι η συντροφιά στις μαύρες και το γέλιο στις χαρές.

Ένας ασυμβίβαστος πρίγκιπας. Ένας από τους τρεις αγγέλους των Εξαρχείων. Μια τεράστια δισκογραφία με έμπνευση από την ζωή του, την κοινωνία και την πολιτική. Από την δεκαετία του 70 και το δίσκο  «Δάμων και Φιντίας», την ένωσή τους με τα «Μπουρμπούλια» και τα πρώτα δισκάκια με στίχους που ελάχιστοι κατανοούσαν λόγω της πολιτικής τότε κατάστασης και της λογοκρισίας.

Στην μεταπολίτευση βγάζει με το γκρούπ του «Σπυριδούλα» τον δίσκο φλου, ένα δίσκο, εγχειρίδιο για την ελληνική ροκ σκηνή. Με τραγούδια όπως «Στην Κ.», το «Εν κατακλείδι»«’Άντε και καλή τύχη μάγκες» μέχρι και το πολυτραγουδησμένο «ο Μπάμπης ο Φλου», ένας δίσκος γεμάτος επιτυχίες.

Συνεχίζει με τους Απροσάρμοστους και βγάζει τον δίσκο που κρίθηκε αρκετά. Το «Εν Λευκώ». Ο δίσκος αυτός επικρίθηκε έντονα από την κοινωνία του τότε λόγω τον αρκετών αναφορών σε καταχρήσεις και ουσιές. Μία κοινωνία «underground με στρας» που δεν δεχόταν την πραγματικότητα της εποχής.

«Στα κλαμπ τις νύχτες ματσωμένη

με μαύρη κούρσα και με στρας

το παίζεις δήθεν οργισμένη

κι αντεργκράουντ πουλάς»

Την κοινωνία την έκραζε αρκετά με τον δικό του τρόπο. Στο δίσκο άλλωστε “zorbas the freak” που κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 80’ την χαρακτηρίζει σαρκαστική και αναρχική.

Ο Ασυμβίβαστο Παύλος Σιδηρόπουλος, Ο πρίγκιπας, ο άγγελος των Εξαρχείων, φεύγει από τη ζωή σαν σήμερα, 6 Δεκέμβρη 1990, αφήνοντας πίσω μία τεράστια παρακαταθήκη που μέχρι και σήμερα παραμένει επίκαιρη. Δίσκους που σιγοτραγουδούνται από όλες τις ηλικίες. Έφυγε λοιπόν όπως ακριβώς τραγούδησε ο ίδιος  στο «Χωρίς αιτία»,

Κι έτσι αθόρυβα μα αποφασιστικά
μετατράπηκε σε σκιά
και είπε “να φεύγω τώρα
είναι η ώρα κι ίσως σας ξαναδώ “