Η Γερμανία στέλνει πυραύλους που μπορούν να περιέχουν βόμβες διασποράς (που χρησιμοποιούνται
ήδη από τη Μόσχα) στο Κίεβο: τι είναι και γιατί απαγορεύονται!
Ο πόλεμος στη Γάζα συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα του κόσμου, αλλά υπάρχει ένας ακόμη που μπορεί να τον ξεχνάμε, αλλά δεν σταματά. Ρωσία εναντίον Ουκρανίας και το εξοπλιστικό πάρτι συνεχίζεται.
Σύμφωνα με την ιταλική «ilfattoquotidiano»: «Στο Κίεβο κυκλοφορούν μεγάλες λίστες από γερμανικές προμήθειες προς την Ουκρανία, οι οποίες περιλαμβάνουν – σε μια μακρά λίστα που κυμαίνεται από drones επιφανείας έως ραντάρ GO 12 – πυραύλους M26. Το τελευταίο όπλο μπορεί να εγκατασταθεί στο HIMARS, ικανό να μεταφέρει βελτιωμένα συμβατικά πυρομαχικά διπλής χρήσης, γνωστά στα αγγλικά με το ακρωνύμιο DPICM.
Τελικά είναι βόμβες διασποράς. Ακόμα κι αν το βραβευμένο κομμάτι του πακέτου στρατιωτικής βοήθειας της Γερμανίας είναι ένα σύστημα αεράμυνας IRIS-T SLM, είναι η παρουσία M26 – η έκδοση των οποίων δεν διευκρινίζεται ούτε αν ήταν αποθηκευμένα στη Γερμανία, σε αμερικανικές βάσεις ή σε τρίτες χώρες – αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη συζήτηση. Κάθε πύραυλος φέρει έξι ρουκέτες και περισσότερες από εξακόσιες βόμβες, ικανές να χτυπήσουν σε απόσταση λίγο κάτω από 35 χιλιόμετρα. Δεδομένου ότι πρόκειται για πυραύλους που η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει για το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν, αλλά κυρίως αμερικανικής κατασκευής και είναι απόλυτα ενσωματωμένοι με τα HIMARS που έχει ήδη προμηθεύσει το Κίεβο, είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι θα πάνε μαζί με εκτοξευτές πυραύλων και πυρομαχικά που
ήδη παρέχει η Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, είναι όπλα που αφήνουν πολύ περισσότερο από το ένα τοις εκατό των βομβών που δεν έχουν εκραγεί στο έδαφος, που είναι το πρότυπο της Ουάσιγκτον. Η παράνομη χρήση από τη Ρωσία πυρομαχικών διασποράς -καθώς και βομβών φωσφόρου- σε κατοικημένες περιοχές κατά την εισβολή στην Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό απωλειών αμάχων και ζημιές σε πολυάριθμες μη στρατιωτικές υποδομές: αυτό δεν έχει αντιμετωπιστεί με μια ειδική διεθνή καταδίκη, καθώς επισκιάζεται από τις πολύ πιο μαζικές αδιάκριτες πυραυλικές επιθέσεις της Μόσχας κατά αστικών περιοχών.
Ακριβώς για να ανταποκριθεί στην χρήση τέτοιων πυρομαχικών, καθώς και για να αναπληρώσει την έλλειψη πυρομαχικών του ουκρανικού πυροβολικού, η Ουάσιγκτον έστειλε τα πρώτα DPICM το καλοκαίρι του 2023. Αυτή η απόφαση προκάλεσε κατακραυγή όχι μόνο από τους φιλορώσους αλλά και από εξαιρετικούς φίλους του Κιέβου, όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός Rishi Sunak και ο Καναδός πρωθυπουργός Justin Trudeau, οι οποίοι εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους ως υπογράφοντες τη Σύμβαση του 2008 για τα πυρομαχικά διασποράς. μια συμφωνία στην οποία δεν έχουν υπογράψει ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ουκρανία ούτε η Ρωσία. Με αυτή την κίνηση, πρέπει να πούμε, ότι η Γερμανία δεν θα έστελνε τα πυρομαχικά αλλά τον πύραυλο που ταιριάζει περισσότερο στον σκοπό. Τι εννοούμε όμως όταν μιλάμε για «πυρομαχικά διασποράς» και γιατί είναι τόσο τρομερά;
Ένα όπλο που δεν γεννήθηκε χθες – Μια βόμβα διασποράς είναι μια συσκευή που εξαπλώνει μικρούς εκρηκτικούς μηχανισμούς που μπορούν να προσαρμοστούν – ανάλογα με τις ανάγκες στους πιο διαφορετικούς στόχους: από τη δολοφονία στρατιωτικού προσωπικού, με τα πόδια ή με οχήματα – έως τη διάχυση αντι- ορυχεία δεξαμενών, μέχρι την καταστροφή υποδομών όπως διαδρόμων ή ηλεκτρικών συστημάτων. Ένα από τα πρώτα παραδείγματα ήταν το λεγόμενο “καλάθι ψωμιού μολότοφ” που χρησιμοποιούσαν οι Σοβιετικοί εναντίον της Φινλανδίας το 1939-40: έμοιαζε με κύλινδρο μήκους σχεδόν δυόμισι μέτρων που όταν έπεφτε ελευθερώθηκε – με ένα μικτό σύστημα ελατηρίων και τουρμπίνα – εκατό εμπρηστικές βόμβες, καθώς και μεταφορά μιας συχνά πολύ ισχυρής κύριας εκρηκτικής γόμωσης.
Τέτοια όπλα, κατά τη διάρκεια των πολέμων στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν, όπως σήμερα στην Ουκρανία και τη Συρία, έχουν αποδειχθεί ότι έχουν προστιθέμενη αξία – σε στρατιωτικούς όρους, χωρίς τις τρομερές επιπτώσεις στους αμάχους – εάν χρησιμοποιηθούν για να χτυπήσουν συγκεντρώσεις στρατευμάτων, πυροβολικού συστήματα, αντιαεροπορικές άμυνες, αποθήκες πυρομαχικών, σταθμούς ραντάρ και επίγεια αεροσκάφη, αλλά ποτέ δεν ήταν καθοριστικά όταν ο εχθρός κατέφυγε σε μορφές περιχαράκωσης ή κατέφυγε σε καταφύγια. Αμερικανοί αξιωματούχοι υπολόγισαν ότι οι ουκρανικές δυνάμεις εκτόξευαν πρόσφατα έως και οκτώ χιλιάδες βλήματα πυροβολικού την ημέρα, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων πυρομαχικών διασποράς.
Το κύριο πρόβλημα με τις βόμβες διασποράς είναι ακριβώς οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στους πολίτες: οι κυβερνήσεις που σκέφτηκαν να τις καταργήσουν το έκαναν λόγω ανησυχίας για τον πόνο και την απώλεια ανθρώπινων ζωών, «που προκλήθηκαν από τη χρήση πυρομαχικά διασποράς τη στιγμή της χρήσης τους, όταν δεν λειτουργούν όπως προβλέπεται ή είναι εγκαταλελειμμένα». Μερικές φορές το 40% των βομβών που μεταφέρονται και εξαπλώνονται παραμένουν μη εκραγείς – σαν πραγματικές παγίδες για παιδιά, εργάτες, αγρότες και απλά περίεργους ανθρώπους ικανούς να σκοτώσουν, να ακρωτηριάσουν και να τραυματίσουν – όπως στην περίπτωση των παλαιών σοβιετικών εργαλείων.
Βόμβες φωσφόρου: ένα καταστροφικό όπλο – Εάν η απαγόρευση της χρήσης βομβών διασποράς είναι ελεύθερη επιλογή των κρατών, το διεθνές δίκαιο, ξεκινώντας από το Πρωτόκολλο για τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς στη χρήση εμπρηστικών όπλων, απαγορεύει την επίθεση " σε κάθε περίπτωση με εμπρηστικά όπλα του άμαχου πληθυσμού αυτού καθαυτού, μεμονωμένων πολιτών ή πολιτικών αντικειμένων καθώς και… κάθε στρατιωτικού στόχου που βρίσκεται σε συγκέντρωση αμάχων». Μεταξύ αυτών των όπλων είναι, χωρίς αμφιβολία, ο λευκός φώσφορος, μια χημική ουσία με σύσταση παρόμοια με το κερί και κιτρινωπό χρώμα, που αναφλέγεται αμέσως όταν έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο. Τα χημικά χαρακτηριστικά του καθιστούν τις λεγόμενες βόμβες φωσφόρου ιδιαίτερα επικίνδυνες: με θερμοκρασία καύσης 800–2500 °C, ικανότητα να προσκολλάται σταθερά σε διάφορες επιφάνειες – συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου δέρματος και ρούχων, η δυσκολία στο σβήσιμο της φλόγας, ο λευκός φώσφορος προκαλεί εύκολα κόκκαλο -βαθιά εγκαύματα και φωτιές, ακόμα και στο ανθρώπινο σώμα και τα ρούχα, που ξαναρχίζουν ανεξέλεγκτα. Οι Ρώσοι -πάντα με δυσκολία στις νυχτερινές μάχες λόγω έλλειψης προσωπίδων- τα έχουν χρησιμοποιήσει εκτενώς και για να χτυπήσουν τα ουκρανικά στρατεύματα – προκαλώντας φωτιές στα κτίρια στα οποία είχαν φραγεί – και για να φωτίσουν – με ανίερο τρόπο – αστικά περιβάλλοντα κατά τη διάρκεια των μαχών κατά τις μη ημερήσιες ώρες.
«Θέλω να εξετάσω την κατάσταση από τη σκοπιά της ισότητας», είπε ο Ζελένσκι τον Ιούλιο στην ετήσια σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας. «Η Ρωσία χρησιμοποιεί συνεχώς πυρομαχικά διασποράς στο έδαφός μας και πολεμά μόνο στη γη μας. Σκοτώνουν τον λαό μας». Η αμερικανική απάντηση, όπως αναφέρθηκε, δεν άργησε με συνέπεια οι μάχες από το Kupiansk μέχρι την Avdiivka να συνεχιστούν σκληρά και το Κίεβο να έχει πιο αποτελεσματικά όπλα. Ουκρανοί αξιωματούχοι ευχαριστούν την Ουάσιγκτον – και τώρα το Βερολίνο – όχι μόνο επειδή τα DPICM χτύπησαν σκληρά τον εχθρό όταν παραμένει εκτεθειμένος, αλλά και επειδή με τα πυρομαχικά διασποράς τους βοήθησαν να διατηρήσουν το ηθικό των στρατευμάτων, που προς το παρόν δεν έχουν το χρόνο να σκεφτούμε πότε θα πρέπει να ανακτηθεί η περιοχή. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να ελπίζουν ότι δεν θα το κάνουν και οι Ρώσοι.
