Ο πόλεμος μέσα από τα μάτια των νέων, του Όλεγκ από το Χάρκοβο και της Ιρίνα από το Καζάν
Αναδημοσίευση από: real.gr, enikos.gr, vradini.gr
“Η πολύβουη φοιτητική κοινωνία των 60.000 νέων στο πανεπιστήμιο του Leeds δεν θα μπορούσε να μείνει απαθής και αμέτοχη σε όσα συμβαίνουν στο μέτωπο της Ουκρανίας.
Μία μικρογραφία της πραγματικότητας που φιλοξενεί όλες της φυλές της γης. Μέσα στην πολυπολιτισμική κοινότητα, συνυπάρχουν και παιδιά που προέρχονται από τις δύο χώρες «επίκεντρο», τη Ρωσία και την Ουκρανία. Μετά από αρκετές ευχάριστες κι ενδιαφέρουσες συζητήσεις συζήτηση μαζί τους, είμαστε βέβαιοι ότι αναφερόμαστε σε ανθρώπους που έφυγαν από τις χώρες τους, άνοιξαν τα μυαλά τους και περήφανα εκπροσωπούν την νέα γενιά για το καλύτερο αύριο.
Ο Ολεγκ από το Χάρκοβο και η Ιρίνα από το Καζάν δεν κάνουν πλέον τόσο στενή παρέα όπως πριν. Βλέπετε το αίμα κυλάει κι όσο κι αν συμφωνούν στην αντιπολεμική και ειρηνική προσέγγιση, κάτι έχει σπάσει μέσα τους. Το μοναδικό που συμφωνούν απόλυτα είναι το μεγάλο λάθος του υπόλοιπου πλανήτη που ψάχνει να εξηγήσει τα ανεξήγητα που συμβαίνουν εκεί με τη λογική του δυτικοευρωπαίου κι όχι του σλάβου Ρώσου και Ουκρανού.
Ο Ολεγκ δεν πίστευε το Γενάρη πως θα γίνει εισβολή στη χώρα του, Κι όσο διαψεύδονταν οι πληροφορίες της CIA και της MI6 για τη 16η Φεβρουαρίου τόσο ήλπιζε. Αλλά τα μηνύματα έρχονταν ανησυχητικά από τα σύνορα του Ντονμπάς. Και ξαφνικά οι σειρήνες του πολέμου ήχησαν φρικιαστικά. Και μετά; Το χάος.
«Θα πολεμήσουμε ήταν η πρώτη αντίδραση. Είναι τα σπίτια μας, η γη μας, οι φαμίλιες μας. Δεν έχουμε περιθώρια να ξαναγίνουμε κομμάτι της νέας ΕΣΣΔ. Όσο κι αν μας κοροϊδεύει ο Ζελένσκι που ξεκάθαρα εκτελεί εντολές σαν υπάκουο πιόνι, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Γίναμε το επίκεντρο πιθανού παγκοσμίου πολέμου. Δοκιμάζουν τις αντοχές μας για να τεστάρουν τα όρια της Αμερικής, της Δύσης, του ΝΑΤΟ, της Ρωσίας και της Κίνας». Ο λαός μας βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή της ιστορίας και δεν μπορεί να κάνει πίσω.
«Από το 2014 μύριζε έντονα μπαρούτι. Οι ηγέτες μας, ο Γιανουκόβιτς, ο Ποροσένκο, ο Ζελένσκι μόνο την Ουκρανία δε σκέφτονται. Ο πρώτος ήταν καθαρά Ρώσος. Ο Ποροσένκο, γνωστός και ως «σοκολάτας», έκανε μπίζνες με τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον. Ο τωρινός ούτε κατάλαβε πως έγινε πρόεδρος και παίζει το ρόλο που του έδωσε ο μεγάλος σκηνοθέτης. Άλλωστε όλοι μας ξέραμε το γιό του Μπάιντεν και τα επενδυτικά του παιχνίδια. Αλλά δεν φανταζόμαστε ποτέ αυτό που ζούμε τώρα. Ξέρουμε ότι η πολιτική ηγεσία μας σύμφωνα με τις μετρήσεις των διεθνών παρατηρητηρίων είναι η πλέον διεφθαρμένη στην Ευρώπη. Κι αυτό δεν είναι είδηση αφού ισχύει πολλά χρόνια. Αλλά τώρα έχουμε πόλεμο. Αν επιβιώσουμε, θα τα βρούμε μετά με αυτούς. Η δική μας γενιά θέλει να καθαρίσει το τοπίο, αλλά όχι με τόσους αθώους νεκρούς».
Η Ιρίνα φοβάται να εκφραστεί ευθέως. Από τη μια τσαντίζεται με τη μονομερή ενημέρωση των βρετανικών ΜΜΕ αλλά ξέρει πως λίγο πολύ το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα της. Άλλωστε η προπαγάνδα των μέσων κυριαρχεί σε κάθε χώρα καθοδηγώντας τους πολίτες σε μία κατεύθυνση.
«Δεν είναι σίγουρα πρωτότυπο να πούμε ότι ο πρώτος νεκρός σε κάθε πόλεμο είναι η αλήθεια. Όμως στη Μόσχα, η αλήθεια είχε πεθάνει πολύ νωρίτερα κι αυτό είναι το μεγάλο λάθος. Ο Πούτιν όπως και κάθε ηγέτης που κυβερνά βασισμένος στο προσωπικό του όραμα αλλά και στο φόβο που σκορπά παντού, πληρώνει αυτό ακριβώς. Ουδείς τολμάει να του πει την αλήθεια. Όλοι λένε αυτό που πιστεύουν ότι θα ήθελε να ακούσει κι όχι την πραγματικότητα.
Ξεκίνησε να «ξεπλύνει» την ταπείνωση που έζησε κάθε Ρώσος την εικοσαετία από το 1985 έως το 2005 περίπου. Πάντα είχαμε τη λογική της αυτοκρατορίας και της υπερδύναμης. Εκείνα τα χρόνια οι γονείς μας κατάντησαν πληγωμένοι ζητιάνοι. Στη δεκαετία του 90, όπου και να πήγαινες έβλεπες μόνο απλωμένα χέρια στη ζητιανιά. Κι ο Πούτιν σιγά σιγά έκανε και πάλι τη Ρωσία δυνατή. Εσείς οι δυτικοί δεν καταλαβαίνετε την περηφάνια του Ρώσου. Αλλά κι ο Πούτιν δεν κατάλαβε τα ψέματα που του σέρβιραν οι «αυλοκόλακες». Και τώρα τους καθαρίζει έναν έναν. Όμως είναι και για αυτόν μονόδρομος.
«Δεν παίζει η προοπτική της ήττας». Άλλωστε στον πόλεμο μόνο χαμένοι υπάρχουν. Οι κυρώσεις πληγώνουν την Ευρώπη περισσότερο από ότι τη Ρωσία. Και για πρώτη φορά μετά τη ναζιστική Γερμανία που δήμευε περιουσίες εβραίων, βλέπουμε κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας. Οι μόνοι κερδισμένοι σε πρώτη φάση είναι οι Κινέζοι και οι Αμερικάνοι. Αυτοί δηλαδή που ενισχύουν τις δύο πλευρές χάρις να έχουν την παραμικρή απώλεια. Τώρα γιατί αν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη, ουδείς μπορεί να προβλέψει αυτό που θα ακολουθήσει»
Εμάς τους Έλληνες οι ουκρανοί δεν μας «γούσταραν» ιδιαίτερα. Όμως τώρα μας βλέπουν λίγο καλύτερα. Ειδικά μετά τον αγώνα Ολυμπιακός – Σαχτάρ που προβλήθηκε πάρα πολύ στα ΜΜΕ της Βρετανίας. Οι Ρώσοι αντίθετα δε μπορούν να καταλάβουν γιατί η Ελλάδα έστειλε όπλα. Μόνο ο Γιούρι σπουδαστής οικονομικών μας δικαιολογεί..
«Όταν έχεις τόσο αδύναμη οικονομία κι αύριο το πρωί κάποιος ..ανεξάρτητος οίκος μπορεί να σε χρεωκοπήσει , τότε δεν έχεις περιθώρια να μην υπακούς στις κεντρικές εντολές. Να ξέρετε όμως ότι είναι μεγάλο λάθος στη ζωή να σε θεωρούν δεδομένο. Δε σε υπολογίζει κανείς και είσαι πάντα το μόνιμο θύμα».
Το ερώτημα που μπαίνει στην παρέα συχνά είναι απλό αλλά και απάνθρωπα δύσκολο. Αραγε στο πεδίο της μάχης ο Γιούρι θα πυροβολούσε την Ιρίνα; Απάντηση δεν υπάρχει κι ευχόμαστε να μη χρειαστεί ποτέ να μάθουμε την απάντηση.
Εμείς νοιώθουμε ήδη τις συνέπειες του πολέμου γερά.Το βλέπεις στο πάρκο, στο καφέ, στην κουβέντα. Η ακρίβεια δεν παλεύεται , αλλά αυτό που μας φοβίζει περισσότερο είναι η αβεβαιότητα της αυριανής μέρας. Ο φόνος της πείνας και την πυρηνικής απειλής. Περάσαμε ειδικά οι Έλληνες δέκα χρόνια λιτότητας και μνημονίων, δύο χρόνια με την απειλή του COVID-19 και συνεχίζουμε παρέα με την κινέζικη κατάρα. May you live in interesting times.
