Είναι που κάθε εποχή έχει και κάτι από εσένα
Είναι που σε κάθε εποχή κρύβεται κάτι δικό σου
Σαν παραμύθι λοιπόν ξεκίνησε
Ήταν φθινόπωρο όταν με άφησες
Και να κοίτα που έφτασε η άνοιξη
Με ανασφάλειες κοιτώ τα λουλούδια να ανθίζουν
Ενώ δυστυχώς,
Τα λόγια που έλεγες καθόλου δεν αξίζουν
Στιγμές αναπολώ κοιτώντας τον ήλιο να δύει
Μεγάλωσε απότομα η μέρα, δες, φως δίνει
Όμως εσύ αλλού τη χαίρεσαι
Όμως εσύ μακριά από ο,τι με θυμίζει έχεις φύγει
Εσύ λοιπόν να φεύγεις μακριά αυτό το καλοκαίρι
Ενώ εγώ ήθελα μόνο να με άφηνες να σου κρατώ το χέρι
Οπότε λοιπόν,
Κάπου στη θάλασσα θα καταφέρω να σε αφήσω
Το κομμάτι το δικό σου με τον ήλιο από πάνω μου θα σβήσω
Όμως αν κάπου το χειμώνα, μου κρυώσεις
Την αγκαλιά μου θα ανοίξω
Να ζεσταθείς και ας μην έχεις τίποτα να δώσεις
Θα περιμένω ξανά,
Θα κοιτώ τις εποχές να διαδέχονται η μία την άλλη
Κάθε εποχή του χρόνου θα έχει κάτι από εσένα, κάτι δικό σου θα είναι εδώ να σε θυμίζει
