Λένε ότι η αλήθεια του κάθε ανθρώπου κρύβεται στα μάτια. Προσπαθούμε ωστόσο ποτέ να τη δούμε;
Πόσο εύκολο είναι να καταλάβουμε τι κρύβει κάποιος μέσα του, όταν το μόνο που έχουμε μάθει από μικροί, είναι να κρίνουμε το εξώφυλλο. Βγάζουμε συμπεράσματα για ανθρώπους και κρίνουμε συμπεριφορές χωρίς να γνωρίζουμε στην ουσία τίποτα για αυτούς. Πίσω από ένα παγωμένο βλέμμα, από μία ανεξήγητη συμπεριφορά και από πολλά νεύρα, κρύβονται ιστορίες ανθρώπων που δεν ξέρουμε και ίσως να μην τις μάθουμε και ποτέ. Γιατί; Γιατί μάθαμε να μην μας νοιάζει ο πραγματικός λόγος να μην μας νοιάζει η αλήθεια και το μόνο που μας απασχολεί είναι το κουτσομπολιό και η εύκολη κριτική.
Παιδικά χρόνια
Στα παιδικά μας χρόνια, οι περισσότερες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε έχουν ένα κυρίαρχο ρόλο στη μετέπειτα συμπεριφορά μας. Μια οικογένεια που μπορεί να είναι και λίγο τοξική ή και αρκετά προβληματική. Γονείς που ενώ πραγματικά θέλουν να μας προσφέρουν τα πάντα και μας αγαπάνε, ξεχνάνε ώρες-ώρες πως παραμένουμε τα παιδιά τους. Και έτσι; Ακούμε και βλέπουμε πράγματα που δεν θέλουμε. Και δεν πρέπει να τα ξέρουμε . Γιατί; Μα διότι είμαστε ακόμη αρκετά νέοι για να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα της ζωής. Και σε τελική ανάλυση , μας αξίζει μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία όταν πιθανότατα στην ενήλικη ζωή η ευτυχία θα είναι δυσεύρετη.
Τοξικές σχέσεις
Αναφερθήκαμε κάποια στιγμή στο γεγονός ότι η κακοποίηση δεν έχει ηλικία. Όταν την βιώνεις λοιπόν σε ευαίσθητες ηλικίες, καμιά φορά για να πας μπροστά, υποσυνείδητα, ξεχνάς τις δύσκολες αναμνήσεις και προχωράς. Μάλλον, δεν τις ξεχνάς εντελώς, αλλά τις αποθηκεύεις κάπου στο σκληρό δίσκο του μυαλού σου και κάποια στιγμή βρίσκουν τον δρόμο τους και επιστρέφουν. Η επιστροφή όμως γίνεται συνήθως με τρόπο που μοιάζει περισσότερο σαν κάποιος να σου διηγείται μερικά γεγονότα κι όχι σαν να τα έζησες. Λογικά κάποια άμυνα είναι και αυτή, για να ξυπνάμε το πρωί και να αρχίζουμε την κάθε μέρα μας.
Όσο περνάνε τα χρόνια ωστόσο και βλέπεις τους γύρω σου να βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις και να τις μοιράζονται, σε αντίθεση με παλιά, σαν να έρχονται όλο και περισσότερες εικόνες. Εικόνες που ακόμα και τώρα μπορεί να σου φαίνεται αδύνατον να είναι πραγματικές. Εικόνες που ίσως εξηγούν, αν όχι όλη, ένα κομμάτι της «μαυρίλας» που κρύβεις μέσα σου;
Και τι κάνεις για αυτό; Προχωράς; Ξεχνάς; Συγχωρείς; Κάπου διάβασα ότι απλά συνεχίζεις για ένα καλύτερο μέλλον. Ότι δεν ξεχνάς και ότι δεν συγχωρείς και ότι απλά προχωράς. Προχωράς γιατί δεν θες να κουβαλάς την μαυρίλα για πάντα. Και αν δεν προχωρήσεις δεν θα είσαι ποτέ καλά. Το παρελθόν δεν αλλάζει αλλά το μέλλον μπορεί να φέρει πολλά. Πόσο εύκολα το κάνεις αυτό ωστόσο; Δεν ξέρω. Ίσως το μόνο που ξέρω είναι ότι μετά από ένα σημείο κουράζεσαι να ζεις με τους «δαίμονες» και με τα «σκοτάδια» που κουβαλάς.
Λένε πως και το να μιλάς βοηθάει ωστόσο. Άλλο το πόσο εύκολο είναι να το κάνει κάποιος. Ίσως και το να μιλάς να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ή από τα πιο δύσκολα.
Εσωτερικοί προβληματισμοί
Και τι πιο σύνηθες άλλωστε να ακούς κάποιον να λέει ότι είναι χαμένος στο διάστημα. Οι εσωτερικοί προβληματισμοί μπορεί να είναι για διάφορα θέματα και για τον καθένα τελείως διαφορετικοί. Άλλοι μπορεί να μην ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Άλλοι να έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα από καταστάσεις που έχουν ζήσει, και άλλοι ακόμη να παλεύουν με το να καταλάβουν τον ίδιο τους τον εαυτό και τι τους κάνει πραγματικά χαρούμενους. Πολλές φορές όμως ξεχνάμε ότι και εμείς οι ίδιοι έχουμε προβληματισμούς να μας βασανίζουν. Δεν παύει να είναι ωστόσο, άλλος ένας λόγος που μας κάνει να σκοτεινιάζουμε στην καθημερινότητά μας. Αλλά βέβαια, όταν μιλάμε για άλλους… ξεχνάμε και τα δικά μας.
Ψεύτικη ευτυχία;
Είναι αχαριστία να τα έχεις «όλα» και να μην είσαι καλά; Μία ερώτηση που παίζει πολύ έντονα γενικά. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι είναι αχαριστία να γκρινιάζουμε για το παραμικρό, ενώ είμαστε άνετοι οικονομικά, έχουμε την υγεία μας και τους ανθρώπους μας. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει, ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να μας υποχρεώνει σε μία ψεύτικη ευτυχία. Σε αυτή δηλαδή που βγάζουμε με τα ψεύτικα χαμόγελα, τις ανούσιες συζητήσεις, το πολύ αλκοόλ και τα λοιπά. Σας ακούγεται γνωστό;
Και μετά από αυτά τι;
Και οι γύρω σου; Ποιος νοιάζεται για τους γύρω σου. Αν έχουν ακόμη την ανάγκη να βγάζουν συμπεράσματα από το τίποτα, ας το κάνουν. Και αν νιώθουν καλά με αυτό, ίσως βγαίνει μέσα από την δική τους μαυρίλα.
