Πολιτική επικαιρότητα ή παράνοια;

Πολιτικό

Πολιτικό παραλήρημα και προβληματισμός σε βάθος μίας εβδομάδας

Από την πρόταση μομφής, στην «μείωση» της ανεργίας, στο πρόβλημα της ακρίβειας και στη πολυτέλεια του να έχεις αυτοκίνητο, στη δολοφονία του Άλκη, στη βαθιά προβληματική δομή της κυβέρνησης, στην παραίτηση και στη διαγραφή μέλους. Και όλα αυτά τα δρώμενα στην πολιτική, όχι σε βάθος χρόνου, αλλά σε βάθος μιας εβδομάδας.

Βουλή – Ανεργία – Συνεχόμενες αντιπαραθέσεις.

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο μας βρήκε να παρακολουθούμε συνεδρίαση της Βουλής για την πρόταση μομφής, που έκανε η αντιπολίτευση και ο Τσίπρας. Υπήρχε έτσι η ιδέα, ότι θα ακούσουμε και κάτι χρήσιμο από τις πολλές ομιλίες βουλευτών. Και ίσως ακούσαμε, ωστόσο, αυτό που έμεινε ήταν ο φοβερός τσακωμός Πολάκη – Γεωργιάδη που κατάφερε για άλλη μία φορά να γίνει θέμα συζήτησης στις ειδήσεις για μέρες. Λες και δεν έχουμε πιο σημαντικά θέματα στην επικαιρότητα να λύσουμε ως χώρα.

Είναι βέβαια θέμα, ότι η αντιπολίτευση στηρίζεται τόσο στις επιθετικές πολιτικές του κύριου Πολάκη που μέχρι και Ευρωβουλευτές, Καϊλή – Κόκκαλης, έπρεπε να έρθουν σε αντιπαράθεση. Όχι ότι είδαμε και τον Τσίπρα να παίρνει κάποια θέση στο θέμα Πολάκης. Όταν διαφωνείς με τις πολιτικές και τις απόψεις ενός βουλευτή σου, το λογικό θα ήταν ίσως να διαχωρίσεις την θέση σου από αυτόν. Άρα η σιωπή του προς απάντησή μας; Δήλωσε στη Βουλή ότι ο Μητσοτάκης έχει τελειώσει από την πολιτική και ότι ζει σε μία δική του εικόνα της κατάστασης που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα . Μάλλον και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει φτιάξει μία εικόνα στο μυαλό του ότι θα ξαναδεί νούμερα του 2015. «Ο καθένας στον κόσμο του» με λίγα λόγια.

Είχαμε βέβαια, και την ομιλία του Πρωθυπουργού μας που ακούσαμε με μεγάλη προσοχή το βράδυ της Κυριακής. Σίγουρα υπάρχουν διάφορα θέματα που θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε. Ας εστιάσουμε για τώρα όμως, στην πανηγυρική του αναφορά για την μείωση της ανεργίας στη διάρκεια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αυτά τα 2μιση χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε πως:

«Κουβέντα δεν είχατε να πείτε για το γεγονός ότι μέσα στην πανδημία η Ελλάδα παρουσίασε τη μεγαλύτερη πτώση ανεργίας από οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»

 «Καταπληκτική» ποιότητα ζωής;

 Μια μείωση που στηρίζει με όλη του την δύναμη και περιμένει να το ακούσουμε και ίσως να μαγευτούμε με τα λεγόμενα του. Μετά την δήλωσή του στα έδρανα της βουλής, δεν παρέλειψε να κάνει ένα tweet,

"Καταπληκτική" Ποιότητα Ζωής

που λογικά θα λειτουργήσουν σαν κίνητρο για τους φοιτητές του εξωτερικού να σπεύσουν το γρηγορότερο δυνατό, να κλείσουν την μόνιμη επιστροφή τους στην Ελλάδα, αφού πλέον θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Άλλωστε, μην ξεχνάμε και το πιο βασικό κίνητρο, το 2% ή αλλιώς 13 ευρώ αύξηση στον κατώτατο μισθό. Ποιος δεν μπαίνει σε πειρασμό μετά από τέτοια μέτρα;

Και μετά βέβαια όταν βγαίνουν τα στατιστικά, ότι η Ελλάδα έχει γύρω στο 30% ανεργία στους νέους, κερδίζοντας έτσι με τόσο κόπο την πρώτη θέση στην Ευρώπη, η σωστή κατεύθυνση πιθανότατα είναι να πιστεύουμε την κυβέρνηση και να αδιαφορήσουμε για τυχόν στατιστικές μελέτες που «ψεύδονται».

Ο Πρωθυπουργός έκανε βέβαια και αναφορά στην φοβερή ποιότητα ζωής. Η ποιότητα ζωής ωστόσο περιλαμβάνει διάφορους παράγοντες. Μάλλον το γεγονός ότι ένας νέος άνθρωπος, για να μπορεί να ανταπεξέλθει στο ενοίκιο ενός σπιτιού στην Αθήνα, θα πρέπει είτε να βγάζει πολλά περισσότερα από τον κατώτατο μισθό είτε να μένει σε μία τρύπα, κατά τον Πρωθυπουργό.

Και η Ακρίβεια;

Και μετά από όλα αυτά, έχουμε και ένα τρέχον θέμα, την ακρίβεια. Η ποιότητα ζωής λοιπόν όσο πάει πέφτει περισσότερο και σε καμία περίπτωση δεν είναι κοντά στο «καταπληκτική». Συμπολίτες προσπαθούν να γεμίζουν γαλόνια με βενζίνη, πριν η τιμή του λίτρου ξεπεράσει τα 2 ευρώ, αλλά βέβαια ας μην ξεχνάμε και την φοβερή δήλωση Σκυλακάκη, πως η κατοχή αυτοκινήτου είναι πλέον προϊόν πολυτελείας και οι κάτοχοι είναι πλούσιοι. Άρα, όσοι χρειάζονται βενζίνη για τις βασικές τους μετακινήσεις, είναι πλούσιοι και έχουν λεφτά, αρά, να την πληρώσουν. Οπότε, όλα καλά και για την ποιότητα ζωής. Κάπως οξύμωρα όλα αυτά, έτσι;

Οι σεσημασμένοι ελεύθεροι.

 Σε άλλα νέα, ένα παιδί έχασε την ζωή του από χουλιγκάνους που φέρονται να ανήκουν στους οργανωμένους του ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη. Είδαμε και την αστυνομία να δηλώνει ότι είναι θέμα τιμής να βρεθούν οι δράστες, όπως και τον υπουργό Θεοδωρικάκο να το παίρνει προσωπικά για την εξιχνίαση της υπόθεσης.

Και από την άλλη, μαθαίνουμε ότι η αστυνομία άρχισε να κάνει «ντου» στους συνδέσμους λίγες μέρες μετά από το αρχικό όπου βρέθηκαν τα όπλα. Δεν μπορούμε να πούμε, έδρασε αμέσως. Τι και αν οι υπόλοιποι σύνδεσμοι είχαν λίγες μέρες περιθώριο να διώξουν κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο; Η αστυνομία έκανε την δουλειά της. Και οι δύο φερόμενοι ως δράστες στην ίδια υπόθεση που ακόμα αγνοούνται, βρήκαν το χώρο και το χρόνο που τους έδωσε απλόχερα η αστυνομία.

Πήραμε τις εκλογές με το να μοιράζουμε λεφτά. ΠΑΣΟΚ εσύ;

 Η εβδομάδα αυτή πάντως, μπήκε με μια παραίτηση και μία διαγραφή. Παραίτηση του υπουργού αγροτικής ανάπτυξης, Σπήλιου Λιβανού και τη διαγραφή του πρώην υφυπουργού οικονομικών (επί κυβέρνηση Καραμανλή) και τέως δημάρχου Σπάρτης, Πέτρου Δούκα.

Ίσως όλοι συμφωνήσουμε ότι τα λόγια που ειπώθηκαν σε αυτό το συμβούλιο είναι τουλάχιστον ντροπιαστικά. Με αποκορύφωμα τα γέλια υπολοίπων που ακουγόντουσαν μετά την απάντηση του κύριου Λιβανού.

Γιατί είναι γνωστό, ότι μετά από τόσες τραγωδίες που έχει υποστεί η χώρα μας, είναι πολύ αστείο να γελάμε με τις φυσικές καταστροφές. Γιατί μετά από ένα Μάτι που έχει χαραχτεί στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, είναι λογικό να κάνεις λογοπαίγνια με παρόμοιες καταστάσεις.

Είναι πολύ λογικό άλλωστε μετά από μία καταστροφή τεράστια που συνέβη τότε στην Ηλεία, με νεκρούς ανθρώπους και μεγάλες εκτάσεις γης, να περηφανεύεσαι ότι μοίραζες λεφτά στους πυρόπληκτους για να καταφέρεις να κερδίσεις τις εκλογές.

Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε και με σημερινές καταστάσεις από πρόσφατη κακοκαιρία, αλλά αυτό ίσως παραπέμπει πολιτικά και κομματικά με την αντιπολίτευση, που σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερη.

Κουραστήκαμε ήδη

 Δεν μας κάνει εντύπωση όλο αυτό. Όλοι οι πρωθυπουργοί προσπαθούν να εμφανίζουν την κατάσταση καλύτερη από ό,τι είναι, για να παρουσιάζουν το πόσο καλά τα κάνουν όλα. Ωστόσο, κάποια στιγμή καλό θα ήταν να καταλάβουν οι πολιτικοί ότι εμείς οι απλοί άνθρωποι έχουμε μια σχετική νοημοσύνη και δεν τα καταπίνουμε όλα και τα πάντα αμάσητα και αφιλτράριστα.

Αν λοιπόν η Νέα Δημοκρατία και η κάθε κυβέρνηση στο μέλλον, θέλει να δει τους νέους να επιστρέφουν σε μια όντως «καταπληκτική ποιότητα ζωής», την οπαδική βία να μειώνεται και μια λειτουργική βουλή θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κάτι περισσότερο από το απολύτως τίποτα, ή το «για τα μάτια του κόσμου».

Ο κόσμος ξυπνάει και ο κόσμος κουράστηκε. Είναι κρίμα η νέα γενιά να δηλώνει κουρασμένη με την πολιτική όταν καλά-καλά δεν την έχει ζήσει ακόμα. Αλλά, γι’ αυτό δεν φταίμε εμείς οι νέοι σίγουρα…