Ένα μήνυμα για εμάς. Να το υπενθυμίζουμε καθημερινά στον εαυτό μας. Ένα ευχαριστώ και ένα συγγνώμη.
Ένα συγγνώμη, ένα σε ευχαριστώ και ένα δε θα πάρω
Ένα συγγνώμη που δε σου έδωσα τη σημασία και την προσοχή που σου άξιζε, που δε σε πρόσεχα με τον τρόπο που χρειαζόσουν, συγγνώμη για τα λόγια που δεν άκουσες ενώ τα κέρδισες. Συγγνώμη που σε έβαλα πίσω και μετά από κάθε άλλον.
Ταυτόχρονα σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που δε με πρόδωσες. Σε ευχαριστώ που στάθηκες όρθιος στα δύσκολα και έζησες μαζί μου στο έπακρο την κάθε μου επιτυχία και ευτυχία. Ευχαριστώ που δε με αφήνεις στη μοναξιά μου.
Και ένα “δε θα πάρω” σε όσους σου έδωσαν λιγότερα από αυτά που απαιτούσες, σε όσους μείωσαν την αξία σου, σε όσους δεν υπολόγισαν σε αυτή. Ένα “δε θα πάρω” κι ένα ευγενικό αντίο σε όσους δεν αναλογεί κομμάτι από το χρόνο σου. Σε όσους για τους οποίους δεν υπάρχει θέση και χώρος στη ζωή σου μην κρατάς κακία ή θυμό.
Αξίζεις πιο πολλά από όσα πιστεύω και αμφιβάλλω αν θα το αντιληφθώ πραγματικά ποτέ, ή θα περιοριστώ στο να σου πλέκω το εγκώμιο στα γραπτά μου. Σιγουρα όμως σου αξίζει να ειπωθούν δύο λέξεις. Συγγνώμη λοιπόν και σε ευχαριστώ, μακριά από όσους δε σε καλύπτουν. Θα σε προσέχω εγώ από εδώ και πέρα.
Συγγνώμη και σε ευχαριστώ, εαυτέ μου.
