Ίλιον: Όλοι στο πλευρό της μαθήτριας

Ίλιον

Τα παιδιά στο Μουσικό Σχολείο στο Ίλιον μας έστειλαν δυναμικό μήνυμα φωνάζοντας ότι η νέα γενιά είναι καλύτερη από τις προηγούμενες και με μεγάλη προοπτική. 

Ας θυμηθούμε τι έγινε. Εν έτει 2022, μετά από όλους τους αγώνες κατά του ρατσισμού, της ομοφοβίας, αλλά και υπέρ της αποδοχής της σεξουαλικότητας και του αυτοπροσδιορισμού, ξυπνάμε ένα ωραίο πρωί και μαθαίνουμε, ότι τρανς μαθλητρια δέχτηκε λεκτική επίθεση για τα ρούχα που φοράει.

Επίθεση μέσα στο προστατευμένο χώρο του σχολείου του, από τον ίδιο τον καθηγητή του, γιατί το παιδί έχει το θάρρος να γνωρίζει και να στηρίζει τα θέλω της, από μία ηλικία που εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι δεν μπορούσαμε ούτε να το σκεφτούμε.

Γιατί ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου δεν χρειάστηκε να περάσει όλα τα ανήλικα χρόνια της καταπιεσμένη από τον ίδιο της τον εαυτό και τους γύρω της μέχρι να αποφασίσει τι του αρέσει και πώς θέλει να εκφράζεται.

Και το αποτέλεσμα; Ο καθηγητής να την «ξεφτιλίσει» μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Ή τουλάχιστον έτσι να νομίζει.

Στη συνέχεια όμως, ο ίδιος ο καθηγητής ήταν το θύμα της επιλογής του. Τα παιδιά την επόμενη μέρα κιόλας, του είπαν ευθέως, ότι αυτός είναι «ντροπή της κοινωνίας» και όχι η συμμαθήτρια τους.

Τα αγόρια εμφανίστηκαν με φούστες και τα κορίτσια με γραβάτες και παντελόνια, κάνοντας όλους εμάς να χειροκροτούμε την πράξη αυτή. Μας έδωσαν ένα τεράστιο μάθημα αλληλεγγύης και απλής ανθρωπιάς.

Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του σχολείου, όπως και η διευθύντρια, τάχθηκαν υπέρ της μαθήτριας, της διαφορετικότητας και της ελεύθερης έκφρασης. Βλέπουμε λοιπόν πως και οι προηγούμενες γενιές κάνουν βήματα προς την εξέλιξη της κοινωνίας.

Μας έδειξαν ότι τα ρούχα δεν έχουν σχέση με το φύλο, και πως κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται άνετα με τον εαυτό του, χωρίς να φοβάται τις επιθέσεις που μπορεί να υποστεί από την κοινωνία. Γιατί οι νέοι πρωταγωνιστές, αλλάζουν την κοινωνία δυναμικά καταδικάζοντας κάθε ρατσιστή.

Οι ρατσιστές άλλωστε είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι, θυμωμένοι με τους εαυτούς τους και τις επιλογές τους, προσπαθώντας να μειώσουν ανθρώπους λίγο πιο αδύναμους για να αισθανθούν οι ίδιοι ανώτεροι.

Ως εδώ. Όσο μπορούμε, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα παιδί, σε κανέναν ενήλικο να νιώσει ξανά τις συνέπειες ρατσιστικής επίθεσης. Γιατί, και θέλουμε, και μπορούμε.