Ο Άλκης έχασε την ζωή του από δολοφόνους, όχι από φιλάθλους.
Βουίζει ο κόσμος με ειδήσεις, με επείγοντα νέα, με δυσάρεστες ανακοινώσεις. Όλοι ενημερωνόμαστε κάθε μέρα από το κινητό, τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο μόνο για τα «άσχημα» πλέον αυτού του κόσμου.
Ξημερώματα Τρίτης, 01-02-2022, σε δρόμο της Θεσσαλονίκης, δολοφονήθηκε ένα 19χρονο παιδί, μετά από βίαιη και απάνθρωπη επίθεση στο όνομα μιας ομάδας. Το 19χρονο αυτό παιδί, γνωστό πλέον σε όλους μας, ο Άλκης, δολοφονήθηκε από τους δράστες μόνο και μόνο επειδή δεν υποστήριζε την ίδια ομάδα με εκείνους.
Πόσα περιστατικά, πόσες επιθέσεις έχουν γίνει για διαφορές μεταξύ αθλητικών ομάδων. Πόσοι νέοι έχουν μπλέξει σε καβγάδες και ξυλοδαρμούς, απλώς επειδή δεν είναι φίλαθλοι της ίδιας ομάδας. Πόσα παιδιά στο σχολείο δεν κάνουν παρέα ή τσακώνονται, για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Το πρόβλημα δεν είναι η διαφορετική ομάδα. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Οι περισσότεροι που είναι πιθανότερο να μπλέξουν σε αυτές τις καταστάσεις, δεν συγκαταλέγονται στους φιλάθλους, αλλά στους φανατισμένους, στους χούλιγκαν. Οι άνθρωποι αυτοί φανατίζονται στο μόνο κοινό ενδιαφέρον: την ομάδα, και διαπράττουν εγκλήματα με πρόσχημα: την υποστήριξη της εκάστοτε ομάδας. Οι ίδιες οι ομάδες δεν νομίζω πως επιζητούν τέτοιους θαυμαστές, αλλά αντιθέτως επιθυμούν φιλάθλους που να αγαπούν την ομάδα, να παθιάζονται αλλά όχι να φανατίζονται. Γιατί νομίζω, πως καμία ομάδα δεν θέλει να μαθαίνει για επιθέσεις χούλιγκαν (της ιδίας) που πήραν αδίκως τη ζωή ενός παιδιού, ενός φιλάθλου μιας άλλης ομάδας.
Από μικρά κιόλας παιδιά, λοιπόν, είναι σημαντικό να μαθαίνουμε για τη διαφορά του χούλιγκαν και του φιλάθλου, του φανατισμού και του πάθους και παραπέρα να μάθουμε να σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη, είτε είναι για αθλητική ομάδα, είτε για πολιτική, είτε για θρησκεία. Αλλά, πάνω από όλα, να μάθουμε να σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή.
Εικόνες και βίντεο κατακλύζουν το διαδίκτυο, που άνθρωποι αφήνουν σημειώματα, κεριά, προσευχές (οτιδήποτε μπορεί ο καθένας) στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης. Κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς να έχουν γνωρίσει καν το παιδί, παρακαλούν και εύχονται να δοθεί ένα τέλος στις επιθέσεις, στα εγκλήματα, στο χουλιγκανισμό.
Οπότε, ας ξεκαθαρίσουμε, πως μία ανθρώπινη ψυχή χάθηκε, όχι στο όνομα μιας ομάδας, αλλά στο όνομα του «Χουλιγκανισμού».
Σε αυτό το σημείο και από εδώ και πέρα, ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει μία χάρη στον Άλκη και στον κάθε Άλκη, στην οικογένεια του και στους φίλους του και να κάνουμε οτιδήποτε περνάει από το χέρι μας να σταματήσει αυτό το φαινόμενο.
Αναμένουμε, τέλος, την καταδίκη των δραστών και μαζί με αυτό και το τέλος του χουλιγκανισμού.
