Καιρικές συνθήκες που φυσιολογικά θα μας έκαναν χαρούμενους, έφεραν το απόλυτο χάος στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της χώρας μας.
Ξέραμε όλοι ότι θα χιονίσει. Και τη σοβαρότητα της χιονόπτωσης γνωρίζαμε. Από την προηγούμενη εβδομάδα όλα τα δελτία καιρού τόνιζαν ότι θα ζήσουμε συνθήκες που ίσως να μην έχουμε βιώσει στο παρελθόν στην Αθήνα.
Και το αποτέλεσμα; Άνθρωποι να ταλαιπωρούνται με τις ώρες στα πιο κεντρικά οδικά δίκτυα της Αθήνας, μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Από την Αττική οδό, μέχρι και τη Μεσογείων, Μαραθώνος και Κατεχάκη. Χωρίς καύσιμα να βγάλουν το βράδυ, χωρίς φαγητό και νερό, και χωρίς καμία βοήθεια.
Η κυβέρνηση; Για άλλη μία φορά απούσα. Φτάσαμε Τετάρτη για να ακούσουμε τις πρώτες δηλώσεις του Πρωθυπουργού, και όχι σε κάποιο διάγγελμα προς τους πολίτες, αλλά σε ένα υπουργικό συμβούλιο, που παρεμπιπτόντως ούτε μια παραίτηση δεν είδαμε. Αλήθεια πότε παραιτήθηκε για τελευταία φορά πολιτικός στην Ελλάδα;
Την Τρίτη στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο παρακολουθήσαμε ένα ατελείωτο αγώνα τένις με πολλούς παίκτες που άλλαζαν μπαλιές μεταξύ τους, χωρίς να καταλήξουν ποτέ στον έναν και μοναδικό που έχει την ευθύνη.
Μας είπαν ότι θα πάρουν το μάθημά τους. Πέρσι με τη Μήδεια δεν το πήραν; Μάλλον είχαν κάνει ομαδική κοπάνα…
Μέλη της κυβέρνησης να κατηγορούν διαρκώς τη διοίκηση της Αττικής οδού, και όχι άδικα. Στην ερώτηση ωστόσο για τους υπόλοιπους δρόμους της Αττικής, «για όλα φταίει η περιφέρεια».
Άρα λοιπόν φταίνε: Οι κακοί πολίτες που είχαν το θράσος να οδηγούν τα αυτοκίνητά τους, η διοίκηση της Αττικής οδού, η Περιφέρεια, ο ανεκδιήγητος περιφερειάρχης Πατούλης, οι Δήμαρχοι, αλλά προς θεού, ποτέ η Κυβέρνηση.
Και φυσικά, αυτό δεν είναι μόνο θέμα της Νέας Δημοκρατίας και του Μητσοτάκη, αλλά το ζήσαμε και με την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙZ.Α – Τσίπρα στη Μάνδρα και στο Μάτι. Και αν πάμε πιο πίσω το ρολόι του χρόνου, θα φτάσουμε στην καταστροφή της Πελοποννήσου επί κυβέρνησης Καραμανλή.
Άραγε, εμείς η Gen Z, θα ευτυχήσουμε μεγαλώνοντας να δούμε αυτό που δεν είδαν ποτέ οι προηγούμενες γενιές σε αυτή τη χώρα; Να σταματήσουν δηλαδή οι Πρωθυπουργοί να διορίζουν ανίκανους υπουργούς και διοικητές, σε θέσεις κλειδιά, με μοναδικό κριτήριο την κομματική ταυτότητα και να επιλέξουν επιτέλους ικανούς τεχνοκράτες που να μπορούν να διαχειριστούν πραγματικά δύσκολες καταστάσεις κρίσης.
Υ.Γ. Όπως έλεγε και ο Παύλος «Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν τον γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή,
πληρώνεις όσο όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.»
