Υπάρχουν κάποιες χρονικές περίοδοι κατά τη διάρκεια της ζωής μας που μας δυσκολεύουν ιδιαίτερα
Αυτές, δεν είναι άλλες από εκείνες που δεν αισθανόμαστε καλά με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ζοριζόμαστε ενδεχομένως με καταστάσεις ή συνθήκες με τις οποίες βρισκόμαστε αντιμέτωποι και βάζουμε στην πρώτη γραμμή της εσωτερικής μας διαμάχης τον εαυτό μας. Αμφιβάλλουμε για την αντοχή μας, αμφισβητούμε τις δυνάμεις μας. Στεκόμαστε μπροστά σε όσα μας τρομάζουν δίχως να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια να τα αντιμετωπίσουμε και κυρίως να τα προσπεράσουμε.
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου λοιπόν, στην οποία αισθάνεσαι πιο αδύναμος από κάθε άλλη φορά, στην οποία αισθάνεσαι να έχει στερέψει κάθε πηγή ψυχικής αντοχής. Δε μπορείς να βασιστείς στα δικά σου πόδια δίχως κάποιο υποστήριγμα, ή τουλάχιστον για αυτό έχεις πείσει τον εαυτό σου. Νιώθεις πως η υπομονή, η αντοχή και η ανοχή σου έχουν εξαντληθεί. Βλέπεις ως μόνη λύση να παραδόσεις τα όπλα και ταυτοχρόνως να παραδοθείς και εσύ ο ίδιος.
Είναι άδικο πρωτίστως για εσένα να βρεθείς αντιμέτωπος με μια δύσκολη κατάσταση και να μην σταθείς γερά και αποφασιστικά στα πόδια σου ή έστω να μην το προσπαθήσεις. Από τις δυσκολίες όσο κλισέ και αν ακούγεται βγαίνουμε πιο δυνατοί. Είναι απαραίτητο να πιστεύεις στις δυνάμεις σου, να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου. Κρύβεις μέσα σου πολύ περισσότερη δύναμη και ενέργεια από εκείνη που φαντάζεσαι.
Είναι όμως αναγκαίο και να δίνεις το χώρο που έχεις ανάγκη σε εσένα τον ίδιο στην κάθε περίπτωση. Οφείλεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου πριν από κάθε άλλον. Εξάλλου, αν εσύ ο ίδιος δεν είσαι καλά, αν εσύ ο ίδιος δεν αισθάνεσαι ψυχολογικά δυνατός δεν θα καταφέρεις να σταθείς δίπλα σε κανένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Είναι αδύνατο να δώσεις όταν το ψυχικό σου απόθεμα είναι άδειο. Μην βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα. Αξίζεις την αγάπη και τη φροντίδα που εσύ αποφασίζεις και δίνεις στον εαυτό σου.
