Στα εφηβικά χρόνια, σε μία κοινωνία που αρχίζει τώρα να μιλά για την κακοποίηση γυναικών, είναι εύκολο να πέσεις θύμα και να μην ξέρεις πως να το διαχειριστείς.
Μπαίνεις σε μια σχέση εκεί κάπου στα 15 σου. Μπορεί και με κάποιον λίγα χρόνια μεγαλύτερο. Πέφτεις με τα μούτρα γιατί είναι η πρώτη σου σχέση. Νομίζεις πως ερωτεύεσαι. Τι πραγματικά ξέρεις για αυτό τον όρο σε αυτή την ηλικία όμως; Τίποτα απολύτως. Κυρίως ένας ενθουσιασμός είναι από το γεγονός ότι έχεις την προσοχή ενός ανθρώπου και περνάς καλά μαζί του. Και η κακοποίηση ούτε που σου περνάει από το μυαλό.
Μέχρι που κάποια στιγμή, η χαρά αυτή φεύγει. Και εσύ; Δεν το αποδέχεσαι. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζουμε, αυτός ο άνθρωπος όντας «ερωτευμένος» μαζί σου, θεωρεί ότι του ανήκεις. Δεν δέχεται να μιλάς με άλλους ανθρώπους και δημιουργεί συνεχώς τσακωμούς χωρίς λόγω και ουσία. Ξέρεις όμως ποιος ζητάει συγνώμη στο τέλος; Εσύ. Γιατί; Όχι γιατί φταις, αλλά γιατί σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα είναι δικό σου λάθος. Ότι εσύ φταις που βγαίνει εκτός ορίου. Εσύ φταις που δεν του αρέσουν κάποια πράγματα. Εσύ φταις που του δημιουργείς τα νεύρα και ξεσπάει πάνω σου. Ακόμα όμως δεν παίρνεις το μήνυμα να φύγεις από όλο αυτό.
Αντιθέτως, σου λέει ότι για να συνεχίσετε να είστε μαζί, θα πρέπει να αλλάξεις κάποιες συμπεριφορές. Να σταματήσεις να κάνεις ότι τον ενοχλεί. Και ας σημαίνει αυτό να σταματήσεις να μιλάς σε κάποιους φίλους σου που δεν τους συμπαθεί. Και εσύ μένεις γιατί τον «αγαπάς», γιατί λες θα αλλάξει και θα είμαστε όπως πριν. Και αν πατήσεις και λίγο πόδι, επειδή δεν θα το περιμένει, στην αρχή μπορεί και να αλλάξει. Αλλά για λίγο. Γιατί αυτές οι συμπεριφορές δεν αλλάζουν. Ποτέ.
Φτάνεις λοιπόν να έχεις χαλάσει κάποιους μήνες ή και χρόνια από την ζωή στο πλευρό αυτού του ανθρώπου και έρχεται αυτή η ώρα που λες ως εδώ. Το λες και το θες αλλά από την άλλη φοβάσαι κιόλας τι θα συμβεί μετά. Πώς θα αντιδράσει αυτός, μην σε τουμπάρει, μην σε χειραγωγήσει. Και αν τα καταφέρεις φοβάσαι ότι θα μείνεις μόνη σου γιατί έχει καταφέρει να σε απομακρύνει από τους ανθρώπους σου.
Και όταν του πεις το μέχρι εδώ μετά ξεκινάει ο εφιάλτης. Αν είσαι τυχερή δεν θα σε πειράξει σωματικά. Ή τουλάχιστον δεν θα σε πειράξει πολύ. Θα αρχίσει όμως τις απειλές. Τόσο καιρό μαζί όλο και κάτι θα ξέρει για εσένα εμπιστευτικά. Θα το χρησιμοποιήσει για να σε κρατήσει κοντά του. Όχι γιατί σε θέλει, αλλά γιατί είναι τόσο συναισθηματικά ασταθής και εγωιστής που δεν αντέχει την ιδέα της απόρριψης αλλά ούτε και να μην έχει την τελευταία λέξη.
Σε αυτό το σημείο, μόνο οι δικοί σου άνθρωποι θα σε βοηθήσουν. Και ας τους έχεις κάνει άκρη εξαιτίας του, αν είναι όντως φίλοι σου και οικογένεια σου θα σε βοηθήσουν. Μίλα μην φοβάσαι. Βρες το πού πρέπει να μιλήσεις και βγάλε τη δύναμη από μέσα σου να μιλήσεις. Κακοποίηση είναι, μην το ωραιοποιείς στο μυαλό σου. Και ας μην είναι σωματική, εξακολουθεί να είναι βία και κακοποίηση.
Σου φαίνεται γνώριμη αυτή η ιστορία; Ελπίζουμε όχι, και ποτέ να μην την ζήσεις ούτε αυτή ούτε τίποτα χειρότερο. Όταν βλέπεις σημάδια, σήκω φύγε. Όταν ο άλλος φέρεται έτσι, καμία δεν μπορεί να τον αλλάξει, και τίποτα. Μην ρισκάρεις την υγεία σου, σωματική και ψυχική, για να ζεις σε μία μιζέρια.
Η ζωή είναι μπροστά. Κράτα τους ανθρώπους σου κοντά και περπατήστε τη μαζί. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Μίλα, γιατί όταν μιλάς τα δύσκολα γίνονται πιο εύκολα και τα εύκολα και οι χαρές, δύο φορές καλύτερα.
