Η γενιά μας ειναι εδώ..
Ακούστε μας …
Ζούμε σε μία χώρα που η οικογένεια παίζει ακόμη πολύ μεγάλο ρόλο. Ζούμε σε μία χώρα που καλώς η κακώς, τα παιδιά μεγαλώνουν από τους γονείς τους από τη στιγμή που θα γεννηθούν και συνήθως μέχρι να ..παντρευτούν. Αυτό βέβαια συμβαίνει και στις περισσότερες χώρες αλλά όχι σε αυτή τη διάρκεια. Οι παλαιότερες γενιές ωστόσο στη χώρα μας, έβαλαν το χεράκι τους σε διάφορους τομείς και έβγαλαν τα ματάκια τους θα πούμε εμείς. Αυτές οι γενιές όμως, που μας μεγάλωσαν, είναι αυτές που απαιτούν τον σεβασμό μας και απαιτούν από την γενιά μας να κάνει τον κόσμο καλύτερο και ας έχει για βάση τα όσα μάθαμε από αυτούς.
Μια χώρα κατεστραμμένη, και μια γενιά που μεγαλώσαμε στην οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση. Μεγαλώσαμε χωρίς να μάθουμε να νοιαζόμαστε για το τι κάνει ο δίπλα μας. Μεγαλώσαμε βλέποντας όλα να γίνονται με βύσματα και ο κόσμος να κάνει τα πάντα για να τα αποκτήσει.
Να ακούμε φωνές από το σπίτι δίπλα μας, από γυναίκες και παιδιά να κακοποιούνται, και μάθαμε να λέμε, «κρίμα» και την ίδια στιγμή να γυρίζουμε την πλάτη άπραγοι.
Να βλέπουμε πράγματα ανήθικα, παράνομα, απάνθρωπα και να λέμε έτσι είναι η ζωή, ή «κανείς δεν πήγε μπροστά με το σταυρό στο χέρι». Να θέλουμε το καλύτερο χωρίς να ξέρουμε τον σωστό τρόπο να το αποκτήσουμε. Ή χωρίς να μας νοιάζει ποιος είναι αυτός ο τρόπος. Να βλέπουμε κάποιον καλύτερο, και αντί να θέλουμε να τον περάσουμε με κόπο, προτιμάμε να τον ρίξουμε πιο κάτω από εμάς και να συντηρήσουμε μια μετριότητα.
Οι προηγούμενες γενιές ωστόσο, σε αντίθεση με εμάς, έχουν την εμπειρία και άρα παραπάνω γνώσεις σε πολλούς τομείς. Έχουν την τάση βέβαια να υποβαθμίζουν την νέα γενιά με διάφορους τρόπους. Πέρα από το ότι δεν πιστεύουν ότι έχουν κάνει λάθη στο παρελθόν, δεν πιστεύουν ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα από αυτούς. Δεν ακούν τις ιδέες μας, τις απόψεις μας και τα όνειρά μας. Και στην τελική, κανείς δεν είπε ότι γεννηθήκαμε σωτήρες. Αν όμως υπάρξει συνεργασία, η εμπειρία και η όρεξη, οι γνώσεις, η ενέργεια και τα νιάτα, τότε τα πράγματα ίσως κάποτε γίνουν καλύτερα.
Όσο σκληρά και να ακούγονται όλα αυτά, είναι δυστυχώς η ζωή μας. Μια ζωή που όπως την ακούμε, είναι μίζερη και δίχως ανθρωπιά. Παρόλα αυτά, για κάποιο λόγο σαν γενιά, χωρίς απαραίτητα να έχουμε αντλήσει τις αρχές μας από το περιβάλλον μας, φαίνεται να αναζητάμε το ίχνος ανθρωπιάς για το αύριο. Για το καλύτερο αύριο και για το ακόμα καλύτερο μετά. Μεγαλώσαμε σε μία χώρα, που και το παραμικρό είναι διεφθαρμένο. Που και πολιτικά πάντα όλα ήταν μαύρα, ή τουλάχιστον κατέληγαν μαύρα. Φαίνεται να έχουμε όμως την όρεξη και ιδιαίτερα το ενδιαφέρον να παλέψουμε για να φτιάξουμε τα πράγματα. Για να ζούμε σε μία χώρα που θα είμαστε περήφανοι για αυτή και δεν θα μας χλευάζουν για την πολιτική και οικονομική κατάσταση καθημερινά. Και σε μία χώρα που δεν θα τρέχουμε να φύγουμε με την πρώτη ευκαιρία.
ΥΓ. όπως έλεγε ο Βερνάρδος της Σαρτρ τον 12ο αιώνα: «Είμαστε νάνοι καθισμένοι σε ώμους γιγάντων». Ή αλλιώς, η κάθε νέα γενιά, βασίζεται στις προηγούμενες.
