Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι τα παιδιά καλό θα ήταν να συνηθίζουν και να έχουν καλές σχέσεις με τα τετράποδα πλάσματα. Δεν είναι απαραίτητο κάθε οικογένεια να έχει σκύλο, άλλωστε είναι πλήρως αποδεκτό να μην θέλουν όλοι μια τέτοια δέσμευση, αλλά μια καλή σχέση με τα παιδιά προλαμβάνει μελλοντικές φοβίες και όχι μόνο. Υπάρχουν όμως και διαφορετικές περιπτώσεις.
Όταν οι γονείς θέλουν σκυλιά στην ζωή τους και παράλληλα έχουν και παιδία τότε αυτή είναι μια πολύ καλή συγκυρία. Καταρχάς τα παιδιά μαθαίνουν από μικρά να μεγαλώνουν με ζώα αλλά από την άλλη οι ενήλικες του σπιτιού έχουν την ευθύνη. Αυτό σημαίνει ότι προφανώς αφεντικό του σκύλου είναι κάποιος από τους ενήλικες του σπιτιού και κανείς δεν περιμένει να αναλάβει κάποια ευθύνη το παιδί. Ωστόσο, μεγαλώνοντας το παιδί, με το να παίρνει όλο και περισσότερο κάποιες αρμοδιότητες μαθαίνει να γίνεται υπεύθυνο από μικρή κιόλας ηλικία.
Όταν από την άλλη οι γονείς κάνουν την «χάρη» στα παιδιά τους που τόσο θέλουν ένα κουταβάκι, χωρίς να έχουν καταλάβει τις ευθύνες που έρχονται με αυτό. Να βάζεις ένα σκύλο στην οικογένεια σου έχει εξίσου πολλές ευθύνες και πολύ χρόνο με ένα μωρό παιδί. Η διαφορά είναι ότι το παιδί κάποια στιγμή μεγαλώνει και ανεξαρτητοποιείται, ενώ το σκυλί θα σε έχει πάντα ανάγκη. Έτσι λοιπόν καταλήγουν να αγοράζουν, ή να υιοθετούν (σπάνιο) ένα κουτάβι τις περισσότερες φορές να καταλήγει ή στο δρόμο ή σε καταφύγιο. Τα παιδιά στην αρχή χαίρονται, παίζουν και το έχουν σαν λούτρινο. Μετά από λίγο το βαριούνται και οι γονείς δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντα τους απέναντι στο σκυλί και έτσι το παρατάνε.
Το σκυλί είναι σίγουρα ευθύνη και από τις πιο δύσκολες, αφού εξαρτάται εξολοκλήρου από τον άνθρωπο. Η πρώτη περίπτωση είναι η καλή εκδοχή, που τα παιδία και μεγαλώνουν μαθαίνοντας να αγαπάνε και να φροντίζουν τα ζώα, και παίρνουν την παντοτινή αγάπη που προσφέρουν τα ζώα αλλά και κυρίως γίνονται υπεύθυνοι από πολύ νεαροί ηλικία χωρίς καμία άμεση πίεση. Η άλλη περίπτωση είναι το άλλο άκρο που απλά μαθαίνει στα παιδιά να μην εκτιμάνε το δώρο που τους προσφέρεται, να τα έχουν όλα δεδομένα και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεων τους. Και το συμπέρασμα; Και το σκυλί ψυχή έχει, ούτε λούτρινο είναι, ούτε θέλει να αλλάζει σπίτια και οικογένειες συνεχώς ή να μένει από την μια μέρα στην άλλη στο δρόμο. Αν καταλάβετέ όμως το καλό που μπορεί να προσφέρει μια σωστή και ισορροπημένη συνύπαρξη σκύλου και παιδιού, και είστε διατεθειμένοι να είστε υπεύθυνη, θα δείτε ότι μόνο θετικά θα επηρεάσει στο μέλλον το παιδί.
Και για να μην ξεχνιώμαστε: #adoptdontshop
