Στην αστική Κίνα, μια τυπική μέρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαρκεί εννέα ώρες, συν άλλες δύο για ιδιωτικό φροντιστήριο.
Μετά το χρόνο για δείπνο και οικογένεια, ξεκινά η εργασία, η οποία μπορεί να διαρκέσει ώρες ακόμη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ερευνητές διαπίστωσαν συχνά ότι τα παιδιά της Κίνας στερούνται σοβαρά του ύπνου.
Σε αυτές τις πιέσεις προστίθενται και κάποιες νεότερες, συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων που θέτει η παγκόσμια καταναλωτική κουλτούρα στους νέους. Όπως αρέσει να σημειώνουν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, η γενιά Z, η ομάδα που γεννήθηκε μεταξύ 1995 και 2010, είναι η πιο εύπορη στην κινεζική ιστορία. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά της κινέζικης Gen Z ξεπερνούν υπερβολικά τους ομολόγους τους σε άλλα μέρη του κόσμου καθώς αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μερίδιο των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών (στο 13%) από τους συνομηλίκους τους στις ΗΠΑ (4%) και τη Βρετανία ( 3%).
Αυτή η νέα δαπανηρή δύναμη συγκρούστηκε με μια άλλη αναδυόμενη πολιτιστική δύναμη: τα κοινωνικά μέσα. Μετά τα μεσάνυχτα, οι κινεζικές πλατφόρμες βουίζουν με αναρτήσεις για εφηβικά είδωλα. Το ενδιαφέρον για τα τραγούδια και τις εκπομπές τους και την προσωπική τους ζωή είναι συντριπτικό. Μακράν, οι πιο δημοφιλείς φιγούρες είναι το “little fresh meat”-νέοι άντρες με λεπτή εμφάνιση και μακιγιάζ, οι οποίοι όχι μόνο εμπνέουν ατελείωτες ώρες για κουτσομπολιό, αλλά επηρεάζουν έντονα τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι Κινέζοι της πόλης (η άνθιση της ανδρικής βιομηχανίας καλλυντικών είναι μόνο ένα αποτέλεσμα). Οι θαυμαστές τους είναι τόσο πιστοί που είναι γνωστό ότι αγόρασαν πολλά αντίγραφα μιας νέας μουσικής κυκλοφορίας για να ανέβουν στα charts (συχνά με επιτυχία).
Στο πλαίσιο της εύπορης παγκόσμιας κουλτούρας της νεολαίας, στην οποία η διαμόρφωση ταυτότητας και κοινότητας είναι προτεραιότητες, τέτοιες τάσεις δεν είναι ασυνήθιστες. Το πρόβλημα είναι ότι το ΚΚ της Κίνας δεν συμμερίζεται αυτές τις προτεραιότητες. Θεωρεί τον πολιτισμό των νέων ως ένα ιδεολογικό πεδίο μάχης. Τα βιντεοπαιχνίδια και τα φαν κλαμπ δεν είναι αβλαβείς εκτροπές αλλά ανταγωνισμός για τα συναισθήματα της επόμενης επαναστατικής γενιάς της Κίνας. Ένα αποτέλεσμα είναι ότι οι αρχές περιορίζουν ή ακυρώνουν κάθε ψυχαγωγία προσανατολισμένη στους νέους που θεωρούν απειλητική.
Μέχρι στιγμής, ο αντίκτυπος ήταν περιορισμένος. Οι έφηβοι που θέλουν να παίζουν παιχνίδια παρακάμπτουν εύκολα τα κυβερνητικά μέτρα κατά του εθισμού. Οι θαυμαστές των άκρως δημοφιλών, ανδρόγυνων K-Pop ενεργειών της Νότιας Κορέας συνεχίζουν να τους ακολουθούν (και να τους μιμούνται), παρά τα χρόνια αποδοκιμασίας και περιστασιακής λογοκρισίας από τις αρχές. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, η Gen Z βρήκε συχνά έξυπνα τεχνικά μέσα για να αποφύγει τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Αλλά η προσπάθεια του Σι να διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο η Gen Z χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της είναι αναμφίβολα η πιο επιθετική στην πρόσφατη ιστορία της χώρας. Με την προσωπική του υποστήριξη, τα μέτρα είχαν μια πολιτική βαρύτητα που δεν είχαν οι προηγούμενες καταστολές. Η πρόκληση για την κυβέρνηση είναι να παρουσιάσει μια συναρπαστική εναλλακτική λύση για τα ψώνια υψηλών προδιαγραφών και τα βιντεοπαιχνίδια που οι νέοι Κινέζοι έχουν υιοθετήσει εδώ και καιρό.
Η πατριωτική άσκηση και η ιδεολογική εκπαίδευση είναι σε καλό επίπεδο, αλλά όχι ακριβώς αυτό που οι περισσότεροι έφηβοι θεωρούν ως καλή στιγμή.
Στην πραγματικότητα, οι ρυθμιστικές αρχές της Κίνας μπορεί σύντομα να μάθουν αυτό που οι γονείς παντού έχουν καταλάβει εδώ και πολύ καιρό: Ο πιο σίγουρος τρόπος για να κάνει έναν έφηβο να θέλει κάτι είναι να το απαγορεύσει.
