Άγχος για πανελλήνιες… ή άγχος για ζωή;

Άγχως για πανελλήνιες

Η τελευταία χρονιά του σχολείου, ή αλλιώς οι πανελλήνιες, αποτελούν την πιο πιεστική χρονιά που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Δεν είναι μόνο οι εξετάσεις που φταινε.

 

Η τελευταία χρονιά του σχολείου είναι αναμφισβήτητα η πιο πιεστική χρονιά της νεαρής ηλικίας μας. Είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια διαδικασία η οποία, όπως μας έχουν κάνει να πιστεύουμε, θα κρίνει και θα επηρεάσει το μέλλον μας. Δηλαδή, τις πανελλήνιες. Η πίεση και η δυσκολία που συνδυάζεται με αυτή την χρονιά οφείλεται σε ένα συνδυασμό καταστάσεων που βιώνουμε.

Σίγουρα οι εξετάσεις από μόνες τους είναι αρκετά αγχωτικές και δύσκολες αφού επηρεάζουν άμεσα την συνέχεια στην ακαδημαϊκή μας πορεία. Όχι ότι το πτυχίο θα αποτελέσει το μόνο παράγοντα που θα κρίνει τη ζωή μας γενικότερα. Ζούμε απλά στην παγκόσμια κοινωνία, που θεωρεί ότι χωρίς πτυχίο δεν θα καταφέρουμε τίποτα το αξιοσημείωτο στη ζωή μας. Ευτυχώς πλέον κάπως έχει γίνει μια απομυθοποίηση του μεταπτυχιακού αφού στο εξωτερικό τουλάχιστον υπάρχουν ήδη πολλές μεγάλες εταιρίες με no degree policy.

Σε αυτό το σημείο ωστόσο θα ήταν καλό όμως να αρχίσουμε να αναφερόμαστε και σε άλλους παράγοντες που κάνουν το τελευταίο έτος του σχολείου πιο ψυχολογικά έντονο. Βέβαια, μια μόνο λέξη αρκεί για να καλύψουμε τους περισσότερους αυτούς παράγοντες και αυτή είναι απλούστατα η πραγματικότητα. Φτάνοντας λοιπόν όλο και πιο κοντά στην ηλικιακή τουλάχιστον ενηλικίωση, ερχόμαστε αντιμέτωποι όλο και περισσότερο με την πραγματικότητα.

Οι γονείς μας, καλώς η κακώς, όσο είμαστε μικρότεροι προσπαθούν να μας προστατέψουν από την αλήθεια της κοινωνίας που ζούμε αλλά και από τα προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν και στο ίδιο μας το σπίτι. Μεγαλώνοντας όμως, όσο και να προσπαθούν, δεν γίνεται πλέον να τα «κρύβουν όλα κάτω από το χαλί» και έτσι ερχόμαστε στη θέση να διαχειριστούμε απότομα και σε μία ήδη πιεστική περίοδο πολλές προβληματικές νέες πληροφορίες για τις ζωές μας. Έχουμε να διαχειριστούμε τα καινούργια βάσανα και τις εξετάσεις.

Άγχος για το αν θα καταφέρουμε να περάσουμε στο πανεπιστήμιο και άγχος για το αν θα υπάρχει η οικογένεια μας αύριο ή και για το τι θα γίνεται στους δρόμους για τα προβλήματα που έχουμε σαν κοινωνία. Προβληματισμοί για το μέλλον μας και προβληματισμοί για το αν κάνουμε καλά που αφοσιωνόμαστε μόνο στο διάβασμα από το να πάρουμε ενεργό ρόλο σε κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν.

Γενικότερα είναι πολλά που το κάθε παιδί εχει  στο μυαλό του. Υπάρχει πάντα βέβαια και η άλλη άποψη που είναι αποδεκτή καθώς το θέμα αυτό είναι αρκετά υποκειμενικό και έχει να κάνει και με το τι επιλέγει ο κάθε νέος να βλέπει και σε ποια ηλικία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μεγαλώνοντας, έρχονται οι υποχρεώσεις και οι λίγο πιο σοβαρές καταστάσεις που θα πρέπει να διαχειριστούμε. Είτε αυτές ξεκινάνε από τα τελευταία έτη του σχολείου, είτε από το πρώτο έτος πανεπιστημίου. Καλή δύναμη σε όλους μας